___________________________________________________________________________________________
DEVELOPER : Kojima Productions
PUBLISHER : KONAMI
ΕΙΔΟΣ : Action-Adventure, Stealth
ΑΡΙΘΜΟΣ ΠΑΙΚΤΩΝ : 1-16 / 1-12 ( PS3, XBOX 360)
ΔΙΑΘΕΣΙΜΟ ΓΙΑ : PS3, PS4, XBOX 360, XBOX ONE, PC
REVIEWER : Γιώργος Παύλου
REVIEWED ON : PS4, XBOX ONE
___________________________________________________________________________________________
Πρέπει να είναι πολύ λίγες οι φορές που η κυκλοφορία ενός παιχνιδιού έχει κάνει τόσο ντόρο. Τα Metal Gear είναι μια σειρά που πάντα χρησιμοποιούσε εντόνους συμβολισμούς και η κυκλοφορία του The Phantom Pain (TPP για το υπόλοιπο κείμενο) φέρνει το τέλος μιας ολόκληρης εποχής: είναι το πρώτο παιχνίδι της σειράς που δεν κυκλοφόρησε (αρχικά τουλάχιστον) αποκλειστικά σε κονσόλα της SONY, είναι το πρώτο Metal Gear που είναι open world και, τέλος, την αποχώρηση του Hideo Kojima από την KONAMI μετά από 30 σχεδόν χρόνια… όταν στο μέλλον θα αναφερόμαστε στο ΤΡΡ, αναπόφευκτα θα μιλάμε και για τα παραπάνω.
Τι γίνεται όμως με το παιχνίδι αυτό καθ’αυτό; άξιζε την αναμονή; είναι αυτό το οποίο μας “είχαν” υποσχεθεί όλα τα προηγούμενα χρόνια κατά την ανάπτυξη του; Είναι ένα νέο κεφάλαιο στην τραγική και γεμάτη συνομωσίες ιστορία του Big Boss; λοιπόν, έχοντας πλέον ολοκληρώσει το παιχνίδι, με δεκάδες ώρες gameplay στην πλάτη μου, έχω να σας πω το εξής: διαβάστε το Review!
ΥΠΟΘΕΣΗ
Είναι αδύνατον να μιλάμε για Μetal Gear χωρίς η υπόθεση να αποτελεί ένα τεράστιο και σημαντικό κομμάτι του παιχνιδιού. Το εντυπωσιακό είναι ότι η υπόθεση των Metal Gear είναι ένα στοιχείο το οποίο αναφέρεται τόσο από τους οπαδούς όσο και από τους “πολέμιους” της σειράς.
Η ιστορία η οποία εξελίσσεται μέσα στο πέρασμα δεκαετιών, με συνομωσίες, προδοσίες, την αδυναμία να ξεχωρίσεις τους “κάλους” από τους “κακούς”, τα ασύλληπτα κίνητρα πολλών βασικών χαρακτήρων, δημιουργούν ένα περίπλοκο “οικοδόμημα” (τέρμα, πάω για κριτικός λογοτεχνίας) το οποίο, φτάνοντας πολλές φορές στα όρια του γελοίου, ή θα το λατρέψεις ή θα το μισήσεις.
“Το Τhe Ρhantom Ρain εξελίσσεται 9 χρόνια μετά τραγικά γεγονότα στο τέλος του Ground Zeroes”
Το πρόβλημα είναι πως να μιλήσεις για την υπόθεση του ΤΡΡ αποφεύγοντας τα spoilers… είναι σαν να περπατάς σε ναρκοπέδιο! Ας ξεκινήσουμε και ο θεός μαζί μας (Αντουάν, πιάσε το μανουάλι). Το ΤΡΡ εξελίσσεται μετά τα τραγικά γεγονότα στο τέλος του Ground Zeroes.
Ο Snake ξυπνάει μέσα σε ένα νοσοκομείο στην Κύπρο (ναι θα ακούσετε το προσωπικό να μιλάει ελληνικά) και ενημερώνεται από τον γιατρό που τον παρακολουθεί για τα αποτελέσματα της επίθεσης που δέχτηκε το 1975. Πλέον το έτος είναι το 1984 και ο ήρωας μας συνήρθε από ένα κώμα 9 ετών!Η επίθεση έχει αφήσει τα σημάδια της σε όλο του το σώμα: δεκάδες ουλές, θραύσματα καρφωμένα στο κρανίο του που είναι αδύνατον να αφαιρεθούν και, το σημαντικότερο, ο ακρωτηριασμός του αριστερού του χεριού.
Και ενώ λες ότι τα πράγματα μάλλον δεν γίνονται χειρότερα, λίγες μέρες μετά την “επιστροφή” του Snake στην πραγματικότητα, γίνεται επίθεση από στρατιωτικές δυνάμεις στο νοσοκομείο με προφανή σκοπό την εξόντωση του. Με την καθοδήγηση ενός άλλου ασθενή, που σας συστήνεται ως “Ismail”, θα πρέπει να επιβιώσετε έτσι ώστε να ξαναβρείτε τους συντρόφους σας και να έχετε την ευκαιρία να ξαναδημιουργήσετε όλα όσα χάσατε 9 χρόνια πριν…
Κάτω από ποιου τις διαταγές είναι οι στρατιωτικές δυνάμεις που σας επιτεθήκαν; Τι ακριβώς είναι ο φλεγόμενος άνθρωπος ο σύντροφος του που αιωρείται διπλά του και φαίνεται να αψηφά όλους τους φυσικούς νόμους; Ποιος είναι ο ρόλος του Scull Face σε όλα αυτά; Για τις απαντήσεις στα παραπάνω θα πρέπει να περιηγηθείτε στο Αφγανιστάν και στην νοτιά Αφρική.
Όπως καταλαβαίνετε οι “βετεράνοι” της σειράς, η υπόθεση του ΤΡΡ βρίσκεται στο ίδιο επίπεδο με τα υπόλοιπα παιχνίδια της σειράς, με την υπόθεση να αποτελείται από πολλαπλά “στρώματα” και πολλά ασύνδετα γεγονότα τα οποία αποκαλύπτουν μια πολύ μεγαλύτερη “εικόνα”.
Το ΤΡΡ θα σας προσφέρει μερικές από τις πιο “έντονες” στιγμές τις σειράς (αν όχι των video games συνολικά), καταπιάνωντας πολλές φορές “δύσκολα” θέματα τα οποία είναι ικανά να προκαλέσουν δυσφορία στον θεατή (και αυτή την φορά με τους καλύτερους διαλόγους που έχει δει η σειρά μέχρι σήμερα). Έμεινα βέβαια με το παράπονο ότι ο χαρακτήρας του Scull Face δεν έχει αρκετά “βαθύ” background story. Αν και οι πράξεις του εξηγούνται, δεν έμεινα ικανοποιημένος από το σύνολο των πληροφοριών γύρω από τα κίνητρα του.
GAMEPLAY/ΧΕΙΡΙΣΜΟΣ
Πως όμως συνδυάζεται η ανοιχτή φύση του παιχνιδιού με το θέμα της υπόθεσης; η αλήθεια είναι ότι ήταν ένα από τα πράγματα τα οποία με έκαναν να ανησυχώ πολύ για το ΤΡΡ. Για έμενα η υπόθεση ενός παιχνιδιού έχει τεράστια σημασία.
Είναι η κινητήρια δύναμη για να ταυτιστώ με τους χαρακτήρες και την περιπέτεια τους. Η καλή υπόθεση είναι ο λόγος για τον οποίο έχω λατρέψει παιχνίδια σαν τα Metal Gear και ο λόγος για τον οποίο βαριέμαι τα περισσότερα open world games, αφού είναι πολύ “εύκολο” να αναλωθείς στα αμέτρητα -και συνήθως άνευ ουσίας- side missions.
Μπορείτε να καταλάβετε τις αρχικές μου ανησυχίες αν στα παραπάνω προσθέσετε ότι τα Metal Gear είναι παιχνίδια τα οποία είναι κατά βάση γραμμικά και βασίζονται στο ότι πρέπει να φτάσεις σε συγκεκριμένα σημεία έτσι ώστε να ενεργοποιηθούν αλληλουχίες γεγονότων (που είναι η καθηγήτρια έκθεσης από το λύκειο να με καμαρώσει). Αυτό απαιτεί όμως να πάμε στα “χωράφια” του gameplay οπότε…
Peace Walker 2;
Επί της ουσίας αυτό είναι το ΤΤΡ. “είναι καλό αυτό;” θα ρωτήσετε τώρα… άλλωστε το Peace Walker (PW για το υπόλοιπο κείμενο) είχε, αρχικά τουλάχιστον, κυκλοφορήσει για το ταπεινό PSP. Θέλω να σας πω ότι το PW είναι μακρόν το καλύτερο παιχνίδι της σειράς Metal Gear Solid, και ένα από τα καλύτερα παιχνίδια ανεξαρτήτως format και έτος κυκλοφορίας! Κυκλοφόρησε μετά το πολυσυζητημένο και κατά την γνώμη μου μέτριο (είμαι σίγουρος ότι θα αρχίσω να λαμβάνω hate mail) Metal Gear Solid 4 και πραγματικά σε κάθε επίπεδο, πλην του κομματιού γραφικά-ήχος, ήταν μακράν καλύτερο!
“Peace Walker 2; Ναι, επί της ουσίας αυτό είναι το Τhe Ρhantom Pain”
Σχεδόν όλα τα στοιχειά του gameplay του PW, συνδυασμένα με τις αλλαγές στο χειρισμό που παρουσιάστηκαν με το Ground Zeroes (διαβάστε το αναλυτικό Review), είναι παρόντα στο ΤΡΡ αλλά με μια απίστευτη προσοχή στην λεπτομέρεια σε όλα τα επίπεδα!
Όπως και στο PW, έχετε δυο κατηγορίες αποστολών, μια είναι τα main missions τα οποία είναι “υποχρεωτικά” να γίνουν για να προχωρήσει η ιστορία, και η άλλη είναι τα side missions τα οποία είναι καθαρά προαιρετικά και συνήθως είναι αποστολές που σας ζητούν να εξοντώσετε κάποιον, να σώσετε κάποιον κρατούμενο ή να πάρετε κάποιο αντικείμενο (η αλήθεια είναι ότι μετά από ένα σημείο γίνονται επαναλαμβανόμενες). Όπως φαντάζεστε με κάθε αποστολή που ολοκληρώνετε , νέες αποστολές γίνονται διαθέσιμες…
Το θέμα είναι ο τρόπος που μπορείτε να ολοκληρώσετε τις αποστολές! Σε αυτό τον τομέα το ΤΡΡ δίνει πραγματικά ρέστα αφού για την ολοκλήρωση του objective της κάθε αποστολής υπάρχουν αρκετές διαφορετικές “διαδρομές” κάτι που κάνει τον πειραματισμό να μην έχει όρια!
Για παράδειγμα θέλοντας να μπείτε σε ένα εχθρικό στρατόπεδο μπορείτε να παίξετε απλά stealth αποφέυγοντας τους εχθρούς, να ανεβείτε στην καρότσα κάποιου φορτηγού που κάνει δρομολόγια προς το στρατόπεδο, να χρησιμοποιήσετε τους αγωγούς εξαερισμού, να την “δείτε” Highlander και να κάνετε “Ντου” (θα σας φάει το μαύρο σκοτάδι…) , να πάτε σε κάποιο ύψωμα και με κάποιο snipping rifle να καθαρίσετε το στρατόπεδο από απόσταση… Πραγματικά η λίστα είναι ατελείωτη!
Στα παραπάνω πρέπει να προσθέσετε το γεγονός ότι μπορείτε να ανακρίνεται τους εχθρούς και να σας αποκαλύψουν διάφορες πληροφορίες για τον χώρο στον οποίο βρίσκεστε, τον κύκλο μέρας-νύχτας που αλλάζει τα δεδομένα σε κάθε χώρο από άποψη φύλαξης, αλλά και το δυναμικό σύστημα καιρού χάρη στο οποίο προκύπτουν unscripted καιρικά φαινόμενα (αμμοθύελλες, καταιγίδες κτλ) τα οποία επηρεάζουν την ορατότητα, τόσο την δικής σας όσο και τον εχθρών και καταλαβαίνετε ότι μιλάμε για αμέτρητες και πολλές φορές αστάθμητες επιλογές!
Τα πράγματα όμως δεν σταματούν εδώ! Οι εχθροί λειτουργούν απίστευτα ρεαλιστικά και με το που γίνεστε αντιληπτός , σας κάνουν την ζωή κόλαση! θα προσπαθήσουν να σας περικυκλώσουν, θα χρησιμοποιήσουν όλμους, χειροβομβίδες, θα καλέσουν ενισχύσεις… Μάλιστα όσο χρησιμοποιείτε ένα συγκεκριμένο στυλ παιξίματος θα βλέπετε και τους εχθρούς στο παιχνίδι να λειτουργούν ανάλογα! Έτσι, αν δείχνετε μια ιδιαίτερη προτίμηση στα headshots, μετά από ένα σημείο οι εχθροί σας θα αρχίσουν να φορούν κράνη!
“Οι εχθροί λειτουργούν απίστευτα ρεαλιστικά και με το που γίνεστε αντιληπτός , σας κάνουν την ζωή κόλαση!”
Όλο αυτό το κομμάτι του ρεαλισμού έχει εφαρμοστεί σε κάθε τομέα των physics και του gameplay του ΤΡΡ. Η οδήγηση των οχημάτων (τα οποία κυμαίνονται από τζιπάκια έως Τανκς!), οι εκρήξεις και οι αλυσιδωτές αντιδράσεις που δημιουργούν, το γεγονός ότι μπορείτε να ρίξετε στύλους ηλεκτρισμού και αν οι εχθροί ή εσείς έρθετε σε επαφή με τα ηλεκτροφόρα σύρματα να πάθετε ηλεκτροπληξία, ακόμα και οι εξοστρακισμένες σφαίρες μπορούν να αποτελέσουν κίνδυνο! Πραγματικά το επίπεδο της λεπτομέρειας είναι ασύλληπτο!
Οι φίλοι στα δύσκολα φαίνονται!
Πολύ καιρό πριν την κυκλοφορία του ΤΡΡ είχε γίνει γνωστό ένα νέο στοιχείο του gameplay του παιχνιδιού: το Buddy system. Κατά την διάρκεια των αποστολών σας έχετε την δυνατότητα να έχετε μαζί σας και ένα σύντροφο με τον καθένα να έχει τις δίκες του ιδιαίτερες ικανότητες. Όσο περισσότερο χρησιμοποιείται τον κάθε σύντροφο σας τόσο θα αυξάνεται το “δέσιμο” με τον Snake με αποτέλεσμα νέες δυνατότητες να γίνονται προσβάσιμες.
Ξεκινάτε με το D-horse, το άλογο σας το οποίο είναι ιδανικό για την κάλυψη μεγάλων αποστάσεων, αλλά σύντομα θα προστεθούν στην παρέα και άλλοι “χαρακτήρες” (προσπαθώ να αποφύγω τα spoilers…) με τον καθένα να είναι μοναδικός και να αλλάζει δραματικά τις επιλογές σας και το στυλ του gameplay! Φυσικά, σχεδόν οποιαδήποτε στιγμή, μπορείτε να αλλάξετε buddy έτσι ώστε να προσαρμοστείτε στις ανάγκες τις κάθε αποστολής.
Σπίτι μου-σπιτάκι μου…
Φυσικά η ανάπτυξη της Mother Base (MB) επιστρέφει και αυτή μετά την πολύ επιτυχημένη υλοποίηση του μηχανισμού στο PW. Η λειτουργιά της βάση σας έχει στοιχειά micromanagement στην τοποθέτηση του προσωπικού(μπορείτε βεβαία να το βάλλεται στο auto και να μην ασχοληθείτε ιδιαίτερα), και η λειτουργιά θα αποτελέσει βασικό “εργαλείο” στην αποστολή σας.
Όσο αναπτύσσετε την βάση σας και τα διάφορα τμήματα της (R&D, medical κτλ), νέα όπλα και εξοπλισμός θα γίνονται διαθέσιμα για ανάπτυξη! Ειλικρινά είναι τόσα πολλά τα πράγματα τα οποία μπορείτε να φτιάξετε που ένα playthrough δεν φτάνει. Νέα όπλα, παγίδες, αναβαθμίσεις εξοπλισμού των buddies, νέες στολές… Ειλικρινά ο κατάλογος είναι τεράστιος! και αυτά είναι ένα μονό μερικές από τις βασικές λειτουργίες της βάσης (θέλει 10 review για να τα καλύψεις όλα)!
Υπάρχουν όμως 2 μεγάλες αλλαγές σε σχέση με το PW. Πρώτον, πλέον μπορείτε να περιηγηθείτε ελεύθερα στην MB που έχετε δημιουργήσει (υπάρχει και η δυνατότητα customization), κάτι που τελικά δεν λειτουργεί τόσο καλά όσο ακούγεται… Βλέπετε μετά από ένα σημείο η βάση σας θα γίνει “τέρας” από άποψη έκτασης, και για να φτάσατε πολλές φορές από το σημείο Α στο σημείο Β θα τρέχετε κάτι ξεγυρισμένα 10λεπτα-20λεπτα τα οποία είναι κάτεργο (υπάρχουν κάποια μικρά “κολπάκια” για γρήγορη μετακίνηση, αλλά μέχρι να τα ανακαλύψετε…).
“Πλέον μπορείτε να περιηγηθείτε ελεύθερα στην βάση που έχετε δημιουργήσει”
Ακόμα ένα πρόβλημα είναι ότι δεν υπάρχει κάποιο marker για να σου δείχνει σε ποια πλατφόρμα είναι, οι ελάχιστοι, NPC του παιχνιδιού. Αυτό ειδικά στη αρχή που δεν ξέρετε που είναι ο καθένας και απλά θα σου λένε “πήγαινε στον τάδε”, σε συνδυασμό με τις τεράστιες αποστάσεις, θα σας βγάλει την ψυχή…
Το κυριότερο όμως είναι ότι δεν υπάρχουν ιδιαίτερα πράγματα για να κάνεις στην MB… αποτελεί κατά κύριο λόγο για να βλέπετε μερικά από τα ελάχιστα, Cut scenes, του παιχνιδιού τα οποία είναι σε συγκεκριμένα σημεία των Main Missions. Θα μείνετε με την εντύπωση ότι έχει χαθεί μια τεράστια ευκαιρία σ αυτό τον τομέα, τόσο στο να προσθέσουν διάφορα mini-games, όσο και στο να αναπτύξουν το lore της σειράς.
Η δεύτερη αλλαγή είναι πιο δραστική και ουσιαστικά είναι η εισβολή στις βάσεις άλλων παιχτών online! Εκεί μπορείτε να κάνετε την επιδρομή σας κάνοντας πλιάτσικο σε “πρώτες ύλες” και προσωπικό. Φυσικά, πέρα από τους στρατιώτες που είναι υπεύθυνοι για την φύλαξη, ο ιδιοκτήτης-παίχτης της βάσης έχει την δυνατότητα να επέμβει προσωπικά κάτι που οδηγεί σε πολύ ενδιαφέρουσες ΡνΡ μονομαχίες! Βεβαία, αυτές οι καταστάσεις λειτουργούν αμφίδρομα (αν έχεις πηγαίο λογοτεχνικό ταλέντο δεν κρύβεται…) και πολύ εύκολα μπορεί να βρεθεί η δική σας βάση στο στόχαστρο άλλων!
Ζητείται έμπειρο προσωπικό!
Είπαμε ο Snake είναι φοβερός, αλλά μια βάση θέλει προσωπικό για να λειτουργήσει! και πάμε στο πιο εθιστικό κομμάτι του TPP: την συλλογή στρατιωτών για τον προσωπικό σας στρατό! Το σύστημα έρχεται σχεδόν αυτούσιο από το PW, αν και για να είμαστε δίκαιοι, έχει τις βάσεις του από το παραμελημένο Metal Gear Solid: Portable Ops (αναλυτικό Review εδώ)
Κάθε ένας στρατιώτης που θα συναντήσετε στο παιχνίδι έχει τα δικά του στατιστικά σε θέματα ικανοτήτων και έχετε την δυνατότητα να τους “στρατολογήσετε” (απαγάγετε θα ήταν ακριβέστερος σαν ορός…) για να τους εντάξετε στο προσωπικό της βάσης σας! Το μονό που έχετε να κάνετε είναι να αναισθητοποιήσετε τον αντίπαλο (ή να μην τον τραυματίσετε θανάσιμα) και με το Fulton Device θα είναι σύντομα στην “δούλεψη” σας.
Η διαδικασία είναι απίστευτα εθιστική αφού κάθε νέος στρατιώτης θα ανεβάζει και το level της βάσης σας κάνοντας διαθέσιμα νέα όπλα για ανάπτυξη. Ειδικά όταν ανακαλύπτεται κάτι “κελεπούρια” που έχουν όλες τις ικανότητες “στον Θεό”, θα ξεχάσετε αποστολές και objectives σε χρόνο ρεκόρ!
Και Online!
Η αλήθεια είναι ότι περιγραφή του Online κομματιού του παιχνιδιού θέλει ένα ακόμα review (Αντουάν, για εσένα βαράει η καμπάνα)! επειδή πρέπει να πούμε όμως 2 λόγια, συνοπτικά έχουμε 3 game modes: Bounty Hunter (death match), Cloak and Dagger (defend the castle) & Comm Control (capture the flag). Ταυτόχρονα 3 classes είναι διαθέσιμα:
- Scout: Ο ειδικός στο long range battle.
- Enforcer: Ο ιδανικός χαρακτήρας αν θέλετε να κάνετε «ντου και όποιον πάρει ο χάρος».
- Infiltrator: Για όσους είναι της Stealth προσέγγισης (και ναι, έχει stealth camo).
Αυτό που μπορώ να σας πω είναι ότι το Online παίζει σαν όνειρο! Ειλικρινά δεν μπορώ ακόμα να πιστέψω πως οι μηχανισμοί το ΤΡΡ έχουν υλοποιηθεί με τόση επιτυχία! Για να είμαι ειλικρινής πίστευα ότι είτε θα ήταν αδύνατον να παίξεις stealth ή ότι το παιχνίδια θα ήταν απλά βαρετό… ξεκινήστε το και θα φάτε τεράστιο κόλλημα. Ειδικά η ευχαρίστηση όταν απαγάγεις έναν αντίπαλο με το Fulton δεν περιγράφεται… δείτε το παρακάτω video για μια συνολική παρουσίαση του Online!
Ανοιχτοί Ορίζοντες(;)
Και πάμε στο κομμάτι που έχει απασχολήσει τους περισσότερους. Σχεδόν κάθε καινούργιο Metal Gear Solid έχει φέρει κάτι καινούργιο στη σειρά. έτσι, με την σειρά του, το ΤΡΡ μας φέρνει για πρώτη φορά ένα open world περιβάλλον στο οποίο μπορείτε να κινηθείτε ελεύθερα. Το κυρίαρχο ερώτημα είναι απλό: είναι λειτουργικό κάτι τέτοιο ή κάνει το ΤΡΡ να χάνει τον χαρακτήρα της σειράς Metal Gear; Άλλωστε είναι γνωστό ότι τα πολύ Story Focused παιχνίδια έχουν ανάγκη από πιο γραμμικές δομές.
“Tο Τhe Ρhantom Ρain μας φέρνει για πρώτη φορά ένα open world περιβάλλον στο οποίο μπορείτε να κινηθείτε ελεύθερα”
Η απάντηση στο παραπάνω ερώτημα καταφέρνει ταυτόχρονα να χαροποιήσει και να απογοητεύσει (κλασσικό γνώρισμα της σειράς Metal Gear). Οι φίλοι της σειράς θα χαρούν να μάθουν ότι η ανοιχτή φύση του παιχνιδιού δεν δημιουργεί κάποιο πρόβλημα στη εξέλιξη της ιστορίας. Ναι, μπορείτε να κινηθείτε ελεύθερα στον κόσμο του παιχνιδιού και καθώς κινήστε θα βλέπετε στον χάρτη τον “χώρο δράσης” της κάθε αποστολής που είναι διαθέσιμη την εκάστοτε στιγμή. μπαίνοντας σε αυτό τον τον χώρο επί της ουσίας “ενεργοποιείται” και την αντίστοιχη αποστολή.
Όλα καλά θα μου πείτε μέχρι εδώ. Όχι ακριβώς… Αν και, όπως έχω ήδη πει, δεν μου αρέσουν ιδιαίτερα τα open world παιχνίδια, πρέπει να παραδεχτώ ένα πολύ μεγάλο ατού που έχουν: Την χαρά τις εξερεύνησης και την ανακάλυψη περίεργων καταστάσεων που εμπλουτίζουν την μυθοπλασία ενός παιχνιδιού όπως NPC χαρακτήρες, side quests, easter eggs, κρυφές περιοχές και ότι άλλο μπορείτε να φανταστείτε! Καταλαβαίνεται λοιπόν με πόση ανυπομονησία περίμενα το ΤΡΡ. Θα ήταν το πρώτο Open World το οποίο θα έψαχνα από άκρη σ’άκρη!
Όλα αυτά δυστυχώς λείπουν από το TPP, όσο απίστευτο και αν ακούγεται για μια σειρά η οποία έχει γίνει διάσημη για τα easter eggs, τα μικρά “μυστικά” events και τις cameo εμφανίσεις χαρακτήρων! Ο κόσμος του ΤΡΡ είναι σοκαριστηκά “άδειος”, με τις περισσότερες αποστολές να διαδραματίζονται σε άπλες βάσεις (για να μην μιλήσουμε για τα μικρά outpost που είναι πάγκοι λαϊκής). Ενώ τα μεγαλεπήβολα και εντυπωσιακά σημεία υπάρχουν, είναι μετρημένα στα δάχτυλα του ενός χεριού κάτι που κάνει την περιήγηση στα δυο περιοχές του παιχνιδιού μονότονη.
Όλες οι αποστολές σου δίνονται από την Mother Base και ουσιαστικά δεν υπάρχει ούτε ένας NPC στον κόσμο του παιχνιδιού να σου αναθέσει μια αποστολή! Ακούς για αποστολές που σου δίνονται από ομάδες ανταρτών και δεν τους συναντάς ποτέ. Όσους NPC συναντάς είναι χαρακτήρες που πρέπει να σώσεις ή να απελευθερώσεις, στα πλαίσια κάποιας αποστολής και μετά βρίσκονται στην βάση σου. Δεν υπάρχει ούτε ένα χωριό με κατοίκους, μια βάση ανταρτών…τίποτα. Είναι λες και σε ολόκληρο τον κόσμο του ΤΡΡ υπάρχουν ΜΟΝΟ εχθροί!
Αυτή είναι και η μεγαλύτερη αδυναμία του παιχνιδιού. Το γεγονός ότι δεν έχει εκμεταλλευτεί τα θετικά του ανοιχτού κόσμου που έχει, κάνοντας την εξερεύνηση του ανούσια. Αυτό που ουσιαστικά προσφέρει είναι η δυνατότητα να πηγαίνετε από την μια αποστολή στην άλλη χωρίς να αφήνετε τον κόσμο του παιχνιδιού, για να επιστρέψετε στο “Lobby”. Αυτό όμως σημαίνει ότι επί της ουσίας θα έχετε να καλύψετε πολλές φορές τεράστιες αποστάσεις χωρίς κανένα όφελος.
” Είναι λες και σε ολόκληρο τον κόσμο του παιχνιδιού υπάρχουν ΜΟΝΟ εχθροί!”
Τελειώνοντας το παιχνίδι, επειδή ήμουν σίγουρος ότι κάτι έκανα εγώ λάθος ή δεν έψαξα αρκετά, άρχισα να ψάχνω online για τα μυστικά του κόσμου του ΤΡΡ… Τίποτα! Ειλικρινά είναι ελάχιστα, αν όχι ανύπαρκτα! Μπορείτε να αναλάβετε όλες τις αποστολές από το Lobby, με το ελικόπτερο σας να σας αφήνει έξω από το “χώρο” της κάθε αποστολής και δεν θα έχετε χάσει το παραμικρό! Ειλικρινά δεν έχω ξαναδεί ευκαιρία να πηγαίνει τόσο χαμένη. Αυτό που μου έχει κάνει όμως μεγαλύτερη εντύπωση είναι ότι το όλο θέμα δεν έχει αναφερθεί στα περισσότερα review που έχω διαβάσει.
Λοιπά προβλήματα…
Ένα από τα πράγματα που πραγματικά με ενόχλησε με το ΤΡΡ είναι η ελάχιστη χρήση των Cinematics για την αφήγηση της ιστορίας. Όσοι γνωρίζεται την σειρά Metal Gear Solid θα νομίζετε ότι κάνω πλάκα, μιας και σχεδόν όλα τα παιχνίδια της σειράς έκαναν πάντα χρήση μεγάλων cinematics κατά την διάρκεια του παιχνιδιού (με το Metal Gear Solid 4 να το ξεφτιλίζει…). Είναι ένα από τα χαρακτηριστικά που αποτελούν βασικά στοιχειά για τους οπαδούς της σειράς.
Το ΤΡΡ κάνει τόσο λίγη χρήση cinematics που αποτελεί πρόβλημα για ιδία την ιστορία. O Hideo Kojima αποφάσισε να “εξοπλίσει” τον Snake με ένα Walkman και να κάνει χρήση ακόμα ένα μηχανισμού που πρώτο-συναντήσαμε στο PW: την χρήση κασετών στις οποίες υπάρχουν οι αφηγήσεις διαφόρων χαρακτήρων. Αυτές θα τις λαμβάνεται καθώς ολοκληρώνετε αποστολές (υπάρχουν και μερικές “σκόρπιες” που θα ανακαλύψετε στις βάσεις) και μέσα από τους διαλόγους ή μονολόγους των χαρακτήρων θα εξηγούν πολλά από τα γεγονότα του παιχνιδιού.
Η αλήθεια είναι ότι τα σημαντικότερα πράγματα τα μαθαίνετε μέσα από τις κασέτες! περά από το ότι, όπως και να το κάνουμε, η αφήγηση “αποδυναμώνεται” σε σχέση με ένα cinematic (έχετε πει ποτέ πάμε να ακούσουμε μια ταινία;), είναι και πρακτικό το θέμα αφού, ναι μεν κατά την διάρκεια του gameplay έχεις την δυνατότητα να ακούς της κασέτες αλλά δεν είναι πρακτικό.
Περά από το γεγονός ότι οι ήχοι του περιβάλλοντος γίνονται mute, η επιλογή του walkman δεν είναι άμεσα διαθέσιμη και πρέπει να “μπλεχτείτε” μέσα στα μενού του παιχνιδιού , ενώ δεν μπορείτε να δημιουργήσετε playlist με αποτέλεσμα κάθε 3-4 λεπτά να πρέπει να μπαίνετε στην λίστα για να βάλετε την επόμενη κασέτα κάτι που μετά από ένα σημείο γίνεται κουραστικό. Είναι κρίμα γιατί οι διάλογοι στο ΤΡΡ είναι εξαιρετικά καλογραμμένοι
“Η αλήθεια είναι ότι τα σημαντικότερα πράγματα τα μαθαίνετε μέσα από τις κασέτες!”
Τέλος, υπάρχει μια λεπτομέρεια που πραγματικά με ενόχλησε. Όπως έχουμε ήδη πει, οι αποστολές χωρίζονται σε Main Missions, τα οποία είναι βασικό κομμάτι της ιστορίας, και τα Side Mission τα οποία δεν είναι υποχρεωτικά.
Όλα αυτά είναι όμως θεωρητικά αφού θα διαπιστώσετε ότι υπάρχουν αρκετά side missions τα οποία πρέπει οπωσδήποτε να γίνουν για να προχωρήσει η ιστορία, ενώ, από την άλλη, μετά από ένα σημείο στην λίστα από τα main mission εμφανίζονται αποστολές οι οποίες όχι απλώς είναι προαιρετικές αλλά είναι επανάληψη αποστολών που έχετε ήδη ολοκληρώσει απλά με πολύ αυξημένο επίπεδο δυσκολίας…
Μου έχει κάνει τρομερή εντύπωση αυτό το μπέρδεμα αφού είναι σχεδόν σαν Bug! Ειδικά αυτό με ιδία main mission θα σας “βγάλει” τελείως εκτός κλίματος αφού συνοδεύονται και από τα ιδία cut scenes με αποτέλεσμα να ζεις πάλι στιγμές που έκανες 10 αποστολές πριν!
ΓΡΑΦΙΚΑ/ΗΧΟΣ
H Fox Engine καταφέρνει να εντυπωσιάζει και στις δυο γενιές κονσολών! Στη νέα γενιά, με την σταθερή λειτουργιά στα 60fps άσχετα με το τι συμβαίνει στην οθόνη, και στην προηγούμενη γενιά πως είναι δυνατόν να τρέχει με μονό 512 MB RAM διαθέσιμα! Αυτό δείχνει το μέγεθος της δουλειάς της Kojima Productions πάνω στο θέμα του optimization του παιχνιδιού.
Ας επικεντρωθούμε όμως στα PS4 & XBOX1… τα γραφικά είναι πανέμορφα, τόσο αυτά των χαρακτήρων (με facial expressions που θα σας κάνουν να ξεχάσετε ότι παίζεται video game) όσο και του περιβάλλοντος, με το draw distance να εντυπωσιάζει και με το pop-up να είναι ελάχιστα αντιληπτό. Εκεί όμως που η μηχανή γραφικών του παιχνιδιού δίνει ρέστα είναι στις φωτοσκιάσεις και στις αντανακλάσεις του φωτισμού στα αντικείμενα… είναι τρομερά ρεαλιστικό!
Οι δυο εκδόσεις δεν έχουν ουσιαστικές διαφορές, περά από το θέμα της ανάλυσης, με την έκδοση του PS4 να τρέχει στα 1080p σε σχέση με αυτή του XBOX1 που είναι στα 900p. Ναι, τα γραφικά στο PS4 είναι ποιο καθαρά, αλλά δεν μιλάμε για κάποια τραγική διάφορα. Για να είμαι ειλικρινής, αμφιβάλω αν οι περισσότεροι την καταλάβαιναν.
“Εκεί όμως που η μηχανή γραφικών του παιχνιδιού δίνει ρέστα είναι στις φωτοσκιάσεις”
Και πάμε στον ήχο… οι ήχοι του περιβάλλοντος είναι εξαιρετικοί, τα εφέ των εκρήξεων και των πυροβολισμών είναι “γεμάτα” και εντυπωσιακά, το soundtrack είναι καθηλωτικό, το voice acting επαγγελματικό και o Keither Sutherland, σαν η νέα “φωνή” του Snake είναι…. απλά χάλια!
Πέρα από το γεγονός ότι ο Snake μιλάει ελάχιστα κατά την διάρκεια του παιχνιδιού (ακόμα και κατά την διάρκεια στιγμών που θα έπρεπε να πει κάτι…), η ερμηνεία του Sutherland είναι απλά “χλιαρή”. Εγώ προσωπικά είχα πρόβλημα ακούγοντας τις κασέτες να καταλάβω αν μιλάει ο Miller εκνευρισμένα ή ο Snake… τελικά, ο Hayter (παρά την υπερβολική ερμηνεία που είχε μερικές φορές) ίσως να ήταν η καλύτερη επιλογή.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
Το ΤΡΡ είναι ένα πραγματικά πολύ καλό παιχνίδι. Αν θέλετε να παίξετε ένα next-gen Peace Walker το ΤΡΡ θα σας αφήσει απόλυτα ικανοποιημένους. έχει καταπληκτικό gameplay, η υπόθεση μετά από ένα σημείο είναι καθηλωτική και το online κομμάτι είναι απίστευτα διασκεδαστικό.
Το πρόβλημα είναι ότι θα μπορούσε να μην είναι απλώς ένα πολύ καλό παιχνίδι ή ένα νέο Peace Walker, αλλά να αποτελέσει ορόσημο της ιστορίας των Videogames κάτι που τελικά δεν το κάνει, αφήνοντας βασικά στοιχειά του gameplay ανεκμετάλλευτα. Όλοι περιμέναμε ένα Open world τίτλο στο εκπληκτικό σύμπαν του Metal Gear.
Δυστυχώς, αυτός ο “ζωντανός” κόσμος δεν ήρθε ποτέ και η περιήγηση στο ΤΡΡ, έξω από τα πλαίσια των αποστολών, είναι εντελώς ανούσια και, μετά απο ένα σημείο, απλά βαρετή.
Μετά τις αποκαλύψεις που έγιναν , ότι λόγο του ρήγματος των σχέσεων μεταξύ της Konami και του Hideo Kojima, ο εμβληματικός δημιουργός ήταν τους τελευταίους μήνες αποκομμένος από την ανάπτυξη του παιχνιδιού, μένει να αναρωτιόμαστε για το πώς θα ήταν πραγματικά το παιχνίδι αν όλα είχαν εξελιχτεί ομαλά… Ένα είναι σίγουρο: το Metal Gear Solid 5 θα αποτελέσει ένα από τα μεγαλύτερα “What if” στην ιστορία του gaming.
Great post. I was checking constantly this weblog and I’m impressed! Very helpful info specially the remaining part 🙂 I take care of such information a lot. I used to be looking for this particular information for a very lengthy time. Thank you and best of luck.
I am really loving the theme/design of your web site. Do you ever run into any web browser compatibility issues? A small number of my blog visitors have complained about my blog not operating correctly in Explorer but looks great in Safari. Do you have any ideas to help fix this problem?