- ΕΙΔΟΣ : Action-Adventure, Stealth
- REVIEWED ON : PS Vita
Διαθέσιμο για : PSP, PS Vita (PSP Ver.)
Aποφάσισα να κάνω ένα Review σε ένα από τα παιχνίδια της σειράς που πολλοί νέοι φίλοι της σειράς Metal Gear “αγνοούν”. Αναφέρομαι στο Metal Gear Solid: Portable Ops (MPO για το υπόλοιπο κείμενο) το οποίο κυκλοφόρησε το 2007 για το PSP.
Από την αρχή της κυκλοφορίας του ο Hideo Kojima είχε ξεκαθαρίσει ότι το παιχνίδι αποτελούσε μέρος του κορμού της βασικής ιστορίας του παιχνιδιού (canon story όπως αναφέρεται) και δεν αποτελεί κάποιο spin-off όπως τα Metal Gear Acid. Mε κάποιο τρόπο όμως από τότε το παιχνίδι ξεχάστηκε και πέρασε στην αφάνεια, πράγμα που σημαίνει ότι πολλοί gamers έχουν χάσει ένα σημαντικό μέρος των γεγονότων που οδηγούν στο Phantom Pain.
Όσοι με γνωρίζουν ξέρουν πάρα πολύ καλά ότι τα Metal Gear Solid είναι η αγαπημένη μου σειρά παιχνιδιών. Πραγματικά ορισμένα παιχνίδια της σειρά μου έχουν προσφέρει μερικές από τις καλύτερες εμπειρίες που έχω αποκομίσει από τα videogames.
Το gameplay, η πλοκή της σειράς και ο τρόπος που ξεδιπλώνεται από το ένα παιχνίδι στο άλλο και κυρίως η ιστορία του κάθε χαρακτήρα δημιουργούν ένα «εκρηκτικό» μείγμα το οποίο έχει αποκτήσει φανατικούς οπαδούς σε όλο τον κόσμο.
Το Metal Gear Solid: Portable Ops αποτέλεσε για μένα μια τελείως διαφορετική περίπτωση όταν το έπαιξα για πρώτη φορά στο PSP το 2007. Δεν νομίζω να έχω απογοητευτεί και εκνευριστεί τόσο πολύ με videogame ξανά στην ζωή μου (βέβαια μπορούμε πάντα να ελπίζουμε…).
Ο λόγος ήταν απλός: Ο χειρισμός. Η έλλειψη δεύτερου control stick στο psp και ο έλεγχος της κάμερας από το D-pad καθιστούσε το παιχνίδι (για εμένα τουλάχιστον που έχω μόνο δύο χέρια) εντελώς unplayable. Ειλικρινά, ήταν ένα από τα λίγα παιχνίδια τα οποία έχω παρατήσει τόσο γρήγορα (εν΄το μεταξύ τα 9/10 να πέφτουν «βροχή» από sites και περιοδικά…).
Εν ολίγοις, αν σκέπτεστε να παίξετε το παιχνίδι στο PSP απλά μην το κάνετε (εκτός αν την «βρίσκετε» με ποιο «προχωρημένες» μαζοχιστικές καταστάσεις) .
“Το Portable Ops είναι διαθέσιμο για το PS Vita και μπορούμε να αναθέσουμε τον χειρισμό της κάμερας στο 2ο control stick”
Τώρα, και με το δίκιο σας θα με ρωτήσετε, «τι έχει αλλάξει από τότε;». Το γεγονός ότι το MPO είναι συμβατό με το PS Vita (διαθέσιμο μέσω Playstation Store) και ότι πλέον μπορούμε να αναθέσουμε τον χειρισμό της κάμερας στο δεύτερο control stick του Vita!!!
Έτσι, αφού έχει λυθεί το ουσιώδες θέμα του χειρισμού (και δεν κινδυνεύει κανένα φορητό να βρεθεί στο μπλέντερ…) δεν χρειάζεται να χρονοτριβούμε… Κυρίες και κύριοι, το Metal Gear Solid: Portable Ops!
Υπόθεση
Tο MPO διαδραματίζεται στο 1970, έξι χρόνια μετά τα γεγονότα του Metal Gear Solid 3: Snake Eater. Ο Snake ξυπνάει μέσα σε ένα κελί χωρίς να έχει την παραμικρή ιδέα για το που ακριβώς βρίσκεται και, σχεδόν ταυτόχρονα, ένας άντρας μπαίνει στο κελί ο οποίος φαίνεται να γνωρίζει ακριβώς ποιος είναι ο ήρωας μας.
Συστήνεται ως Lieutenant Cunningham, ένα όνομα που ο Snake αναγνωρίζει αμέσως: ο Cunningham είναι ο ειδικός επί των ανακρίσεων της FOX Unit, της στρατιωτικής μονάδας στην οποία άνηκε ο Snake μέχρι και το 1964, όταν και παραιτήθηκε μόλις του αποδόθηκε ο τίτλος του «Big Boss».
Ο λόγος για τον οποίο βρίσκεται ο Snake κρατούμενος γίνεται σύντομα γνωστός. Η FOX αναζήτα το Philosopher’s Legacy, ένα τεράστιο ποσό χρημάτων το οποίο είχε συγκεντρωθεί από τις συμμαχικές δυνάμεις κατά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο (για περισσότερα πρέπει να παίξετε το τρίτο παιχνίδι της σειράς).
Μετά τα γεγονότα του Snake Eater μόνο το μισό από το Philosopher’s Legacy βρέθηκε και ο Cunningham πιστεύει ότι ο Snake γνωρίζει που βρίσκεται το άλλο μισό. Έτσι ξεκινάει η ανάκριση του και ο βασανισμός του ο οποίος όμως δεν οδηγεί πουθενά.
Όταν ο Cunningham αφήνει το κελί σας, βρίσκεται την ευκαιρία να αποδράσετε και σύντομα συναντάτε έναν άλλο κρατούμενο σε ένα διπλανό κελί. Είναι ο Αμερικανός στρατιώτης Roy Campbell (οι παλιοί της σειράς σίγουρα χαμογελάτε…).
Από αυτόν μαθαίνετε ότι βρίσκεστε μια περιοχή ονόματι San Hieronymo στις ακτές τις Κολομβίας και ότι η εγκατάσταση στην όποια βρίσκεστε αποτελούσε μια μυστική ρωσική πυραυλική βάση η όποια είχε δημιουργηθεί με την άδεια της κολομβιανής κυβέρνησης. Η ομάδα του Campbell είχε σταλεί για να ελέγξει το μέρος όταν δέχτηκε επίθεση από τους άντρες τις FOX, οι όποιοι προφανώς πλέον ελέγχουν τον χώρο.
“Οι χαρακτήρες που εμφανίζονται έχουν μια σκοτεινή παρουσίαση, που ταιριάζει απόλυτα στο κλίμα του παιχνιδιού”
Για ποιον λόγο η FOX Unit βρίσκεται στο San Hieronymo και επιτίθεται σε αμερικανικές φίλιες δυνάμεις; Είναι κάποια επίσημα επιχείρηση της C.I.A. ή όχι; Ποιος ακριβώς είναι ο Gene ο οποίος φαίνεται να διοικεί τις δυνάμεις της FOX; Ποιος είναι ο ρόλος της Ursula και της δίδυμης αδερφηή της Elisa μέσα στην FOX; Τέλος, τι ακριβώς είναι το πρόγραμμα “Perfect Soldier”;
Από αυτά που έχετε διαβάσει μέχρι τώρα καταλαβαίνετε ότι το σενάριο του παιχνιδιού κινήτε στο ίδιο υψηλό επίπεδο με τα υπόλοιπα Metal Gear Solid. Είναι γεμάτο ανατροπές, κάνεις δεν είναι ακριβώς αυτό που δείχνει, ενώ θα συναντήσετε χαρακτήρες που θα παίξουν σημαντικό ρολό σε άλλα παιχνίδια της σειράς.
Το MPO στο θέμα της υπόθεσης πιστεύω ότι είναι πολύ καλύτερο από το Snake Eater το οποίο και διαδέχτηκε. Οι χαρακτήρες που εμφανίζονται έχουν μια πολύ πιο σοβαρή-σκοτεινή παρουσίαση που ταιριάζει απόλυτα στο κλίμα του παιχνιδιού. Εκεί όμως που πραγματικά το MPO αφήνει εξαιρετικές εντυπώσεις είναι στο θέμα των αρχηγών.
Στα Metal Gear ανέκαθεν, οι αρχηγοί είχαν ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Συναντούσαμε χαρακτήρες με ικανότητες στα όρια του υπερφυσικού με τον καθένα να έχει την δική του συχνά τραγική ιστορία και τα δικά του κίνητρα. Κατά την γνώμη μου, στο Snake Eater αυτός ο τομέας έπασχε, με πολλούς χαρακτήρες να μην έχουν καθόλου Background και άλλους να παρουσιάζονται με ένα τρόπο στα όρια του γελοίου. αντιθέτως ,στο MPO έχει γίνει εξαιρετική δουλειά με τον κάθε ένα χαρακτήρα να είναι αξιομνημόνευτος.
GAMEPLAY/ΧΕΙΡΙΣΜΟΣ
Στο MPO συναντάμε μερικές από τις μεγαλύτερες αλλαγές της σειράς, κάποιες από τις οποίες αποτέλεσαν την «βάση» για μερικά από τα θεμελιώδη στοιχεία του gameplay των Metal Gear Solid: Peace Walker άλλα, και του Phantom Pain.
Φυσικά το γνώριμο stealth gameplay των Metal Gear Solid είναι για ακόμα μια φορά εδώ. Αυτό σημαίνει ότι καταστάσεις του στυλ «ζώνομαι τα άρματα και όποιον πάρει ο χάρος» δεν θα δουλέψουν εδώ. Επί της ουσίας το παιχνίδι σε ωθεί να προσπαθήσεις να γίνεις όσο το δυνατόν λιγότερο αντιληπτός από τους εχθρούς, οι όποιοι με το που δουν ή ακούσουν κάτι ύποπτο θα ερευνήσουν άμεσα τον χώρο.
Θα χρειαστεί να καλυφτείτε πίσω από τοίχους, να χωθείτε μέσα σε φρεάτια, να χρησιμοποιήσετε όπλα με σιγαστήρες, να κάνετε θόρυβο για να παρασύρετε εχθρούς προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση και όλα τα γνωστά τεχνάσμα των παιχνιδιών της σειράς. Και σε όλα αυτά έχουμε να προσθέσουμε δεκάδες όπλα και διαφορετικά είδη εκρηκτικών και χειροβομβίδων (για ποιο «brutal» καταστάσεις).
“Μπορείτε να καλυφτείτε πίσω από τοίχους, να χωθείτε μέσα σε φρεάτια, να χρησιμοποιήσετε όπλα με σιγαστήρες”
Πλησιάζοντας τους εχθρούς , χωρίς να γίνετε αντιληπτός, μπορείτε τους ακινητοποιείτε και στην συνεχεία να τους αναισθητοποιείται, να τους χρησιμοποιείτε σαν «ανθρώπινες ασπίδες» κρατώντας τους μπροστά σας, η να τους ανακρίνεται μαθαίνοντας πολλές φορές χρήσιμες πληροφορίες για την πιστά στην όποια είστε.
Το παιχνίδι χωρίζεται σε επιμέρους αποστολές οι οποίες με την σειρά τους χωρίζονται σε αυτές της βασικής ιστορίας, οι οποίες έχουν μια συγκεκριμένη σειρά και στα side missions τα όποια είναι προαιρετικά, μπορείτε να τα παίξετε με όποια σειρά θέλετε και συνήθως είναι αρκετά σύντομα.
Οι πίστες του MPO είναι περιοχές οι οποίες είναι αρκετά «ανοιχτές» και μπορείτε να τις εξερευνήσετε ελεύθερα. Έχουν πολλές εναλλακτικές διαδρομές για την προσέγγιση των διαφόρων objectives, ενω κρύβουν πολλά αντικείμενα για να ανακαλύψετε.
Καταταγείτε μας έλεγαν…
Η μεγάλη διαφοροποίηση του MPO είναι ότι πλέον ο Snake δεν είναι υποχρεωμένος να «βγάλει το φίδι από την τρυπά» μόνος του (πάω για Νόμπελ λογοπαίγνιου)!
Ξεχάστε τα solo missions των προηγουμένων παιχνιδιών. Στο MPO μπορείτε να έχετε την δική σας στρατιωτική δύναμη με την όποια μπορείτε να σχηματίσετε medical unit που επηρεάζει την ταχύτητα ανάρρωσης των χαρακτήρων, technical unit για την παράγωγη νέου εξοπλισμού, spy units που αποκαλύπτουν την θέση αντικειμένων και εχθρών σε κάθε πιστά και, το σημαντικότερο, τετραμελής sneaking units τις οποίες μπορείτε να χρησιμοποιείτε σε κάθε αποστολή!
Kατά την διάρκεια της αποστολής μπορείτε να χρησιμοποιείται μόνο ένα χαρακτήρα της sneaking unit αλλά ,ανά πασά στιγμή μπορείτε να αλλάξετε χαρακτήρα. Αυτό που κερδίζεται χρησιμοποιώντας τους χαρακτήρες που έχετε στρατολογήσει είναι ότι παίρνουν απαρατήρητοι από του εχθρούς του ίδιου τύπου που βρίσκονται στην πιστά, με την προϋπόθεση βεβαία ότι δεν κάνετε κάτι που θα κινήσει υποψίες.
Θα αναρωτιέστε βέβαι α που θα βρείτε το προσωπικό για να τα κάνετε όλα αυτά. Η απάντηση είναι απλή: στρατολογώντας αντίπαλους στρατιώτες που βρίσκεται κατά την διάρκεια των απόστολων. Μπορείτε να στρατολογήσετε οποιονδήποτε εχθρό συναντήσετε και να τον χρησιμοποιήσετε σε όποιο από τα units θέλετε.
Ο τρόπος για να το κάνετε είναι απλός: να αναισθητοποιήσετε τον αντίπαλο και να τον μεταφέρετε στην φορτηγό που σας περιμένει στην αφετηρία του παιχνιδιού ή μεταφέροντας τον σε κάποιο από τα χαρτόκουτα μέσα στην πιστά στο οποίο κρύβεται κάποιο μέλος της sneaking unit που ελέγχετε.
“Μπορείτε να στρατολογήσετε οποιονδήποτε εχθρό συναντήσετε και να τον χρησιμοποιήσετε σε όποιο από τα units θέλετε”
Πέρα όμως από τον κύριο τρόπο στρατολογήσεις υπάρχουν και άλλοι τρόποι να αυξήσετε το στράτευμά σας. Έτσι, μέσω των side missions μπορείτε να απελευθερώσετε κρατούμενους (συναντώντας και ορισμένα πρόσωπα έκπληξη), στο menu του παιχνιδιού υπάρχει η επιλογή να εισάγετε κωδικούς με τους οποίους αποκτάτε συγκεκριμένους χαρακτήρες, άλλα, και μέσω ενός απλού mini game με το οποίο εντοπίζοντας wifi δίκτυα (και μετά από λίγο button smashing) κερδίζεται random χαρακτήρες.
Η όλη ιδέα στρατολογήσεις χαρακτήρων στην αρχή μπορεί μην φανεί κάτι το ιδιαίτερο, άλλα μετά από λίγο γίνεται απίστευτα εθιστικό, σε σημείο όποιον εχθρό συναντάτε να προσπαθείτε να τον προσθέσετε στις δυνάμεις σας.
Κάθε χαρακτήρας που στρατολογείται έχει τις δικές του ικανότητες όπως εξειδίκευση σε συγκεκριμένους τύπους οπλών, επίπεδο απόδοσης στην μάχη σώμα με σώμα, special abilities (όπως το να τρέχει πιο γρήγορα) και τέλος, ένα συγκεκριμένο αριθμό από hit points και από stamina points ο οποίος αρχικά είναι αρκετά χαμηλός αλλά αυξάνονται γρήγορα όσες περισσότερες φορές χρησιμοποιείτε τον κάθε χαρακτήρα σε αποστολές (το ίδιο ισχύει και για τον Snake) . Φυσικά μπορείτε να εξοπλίσετε τον κάθε μέλος της ομάδας σας με όποια αντικείμενα θέλετε εσείς έτσι ώστε να καλύψετε τις ανάγκες τις κάθε αποστολής.
Για τον χειρισμό έχω τοποθετηθεί από την αρχή του review. Στην περίπτωση του PS Vita μπορείτε να ανάθεσε τον χειρισμό της κάμερας στο δεύτερο control stick με αποτέλεσμα να μιλάμε για ένα κανονικό Metal Gear με τον χειρισμό να είναι άμεσος και αρκετά εύκολος. Στην περίπτωση του θέλετε να παίξετε το ΜΡΟ στο PSP θα σας πρότεινα (εναλλακτικά) να κάνετε κάτι πιο ευχάριστο (η πυροβασία ή το να σπάτε πέτρες είναι δυο πράγματα που μου έρχονται πρόχειρα στο μυαλό…).
Μαύρα σύννεφα στον ορίζοντα…
Δυστυχώς στο MPO έχουν γίνει ορισμένες πολύ λάθος επιλογές σε βασικά κομμάτια του gameplay, επιλογές οι οποίες πολλές φορές «ακυρώνουν» ορισμένα από τα θετικά στοιχεία του παιχνιδιού.
Το σημαντικότερο πρόβλημα, είναι ότι ο κάθε χαρακτήρας του παιχνιδιού μπορεί να εξοπλιστεί μόνο με 4 αντικείμενα, αριθμός που τελικά αποδεικνύεται πολύ μικρός. Με 3 θέσεις του inventory δεσμεύονται με το «καλημέρα» για τα απαραιτητα medical kits, rations και ένα όπλο, μένουμε με μια μόλις θέση ανοιχτή…
“Ο κάθε χαρακτήρας του παιχνιδιού μπορεί να εξοπλιστεί μόνο με 4 αντικείμενα, αριθμός που αποδεικνύεται πολύ μικρός”
Η επιλογή των developers για ένα τόσο περιορισμένο inventory πάει τελείως κόντρα στην ανοιχτή φύση που έχουν οι πίστες αφού οι επιλογές του παίκτη περιορίζονται σημαντικά και ταυτόχρονα δεν έχει κάποιο κίνητρο για να προχωρεί την εξερεύνηση της κάθε περιοχής και να βρεί νέα αντικείμενα
Την παραπάνω κατάσταση έρχεται να κάνει ακόμα πιο προβληματική το γεγονός ότι τα Boss fights είναι «κολλητά» με κάποιες αποστολές χωρίς κάποια προειδοποίηση στο briefing menu. Αυτό σημαίνει δύο πράγματα 1) αν χάσετε στο boss fight (και πιστέψτε με, θα χάσετε) θα πρέπει να επαναλάβετε όλη την αποστολή από την αρχή, και 2) μην γνωρίζοντας ότι μετά την αποστολή υπάρχει boss μπορεί να βρεθείτε με πολύ λάθος αντικείμενα για μια τέτοια μάχη.
Ακόμα δυο στοιχεία του MPO που λειτουργούν προβληματικά μεταξύ τους είναι η υπόθεση του παιχνιδιού σε σχέση με τον τρόπο εξέλιξης των απόστολων. Ενώ η σύντομη φύση των απόστολων (ειδικά των side missions) είναι ιδανική για φορητή κονσόλα, τα main missions θα έπρεπε να ακολουθήσουν κάποιο είδος «άρθρωσης» μεταξύ τους. Το γεγονός ότι σχεδόν μετά από κάθε objective το παιχνίδι σε “πετάει” στο briefing menu αποδυναμώνει την “αφήγηση” του εξαιρετικού σεναρίου, ενός στοιχείου που παραδοσιακά ήταν το δυνατό χαρτί των Metal Gear.
Τέλος, υπάρχει ένα τεχνικό θέμα με το AI των εχθρών. Πολλές φορές έτυχε κάποιος εχθρός να με εντοπίσει και να μην προλάβω να τον εξουδετερώσω με αποτέλεσμα να καλέσει ενισχύσεις. Ενώ σε αυτό το διάστημα είχα φύγει από τον χώρο και είχα πάει σε άλλο σημείο της πίστας για να κρυφτώ σε κάποιο από τα πολλά σημεία που υπάρχουν για αυτό ακριβώς τον σκοπό, οι ενισχύσεις που κατεύθυναν ήξεραν ακριβώς που βρισκόμουν ακόμα και αν δεν με είχε δει κανένας εχθρός να πηγαίνω εκεί! Δεν συνέβαινε πάντα άλλα, προέκυπτε αρκετά συχνά ώστε να γίνεται εκνευριστικό.
ΓΡΑΦΙΚΑ/ΗΧΟΣ
Για την δημιουργία του MPO η Kojima Productions αποφάσισε να χρησιμοποιήσει την μηχανή γραφικών του Snake Eater, μια απόφαση η όποια εντυπωσιάζει, τόσο σχετικά με τις δυνατότητες του PSP όσο και για αυτές τις ομάδας ανάπτυξης του παιχνιδιού.
Έτσι, έχουμε εξαιρετικά μοντέλα χαρακτήρων τα οποία είναι παρά πολύ κοντά σε αυτά του Snake Eater, με λεπτομερή textures τόσο στους κεντρικούς χαρακτήρες όσο και στους εχθρούς. Οι πίστες εντυπωσιάζουν με το μέγεθος τους και την λεπτομέρεια που έχουν από άποψη γεωμετρίας καθώς τις περισσότερες φορές περιλαμβάνουν πολλαπλά επίπεδα και αρκετά κτίρια…
“Έχω μείνει με την εντύπωση ότι η χρήση της μηχανής γραφικών του Snake Eater έγινε περισσότερο για λόγους marketing””
Οπότε στο θέμα των γραφικών τα πάντα είναι τέλεια; Με μία λέξη, όχι. Για να γίνουν όλα αυτά από το «ταπεινό» hardware του PSP έπρεπε να γίνουν μια σειρά από «θυσίες». Πλέον τα μοντέλα των χαρακτήρων δεν έχουν καθόλου facial expressions, οι φωτοσκιάσεις είναι υποτυπώδεις , πολλά από τα textures (ειδικά στους τοίχους) είναι αρκετά χαμηλής ανάλυσης και το frame rate είναι σταθερά γύρω στα 20fps που κάνει την κίνηση του παιχνιδιού αρκετά “choppy”.
Τα παραπάνω σε καμιά περίπτωση δεν κάνουν το παιχνίδι να δείχνει άσχημο, άλλα, έχω μείνει με την εντύπωση ότι η χρήση της μηχανής γραφικών του Snake Eater έγινε περισσότερο για λόγους marketing. Aν αποφάσιζαν να χρησιμοποιήσουν την cell shaded μηχανή του Metal Gear AC!D 2, η όποια είχε φτιαχτεί συγκεκριμένα για το PSP, το συνολικό αποτέλεσμα θα ήταν εξίσου καλό ( αν όχι καλύτερο) οπτικά και χωρίς προβλήματα στο θέμα του frame rate.
Όσον αφορά το κομμάτι της παρουσίασης, ένα πράγμα για τα όποια τα Metal Gear Solid είναι ιδιαίτερα αγαπητά στους οπαδούς της σειράς, είναι τα κινηματογραφικά cut scenes των παιχνιδιών. Ενδιαφέρον έχει και η απόφαση τα cut scenes του ΜΡΟ να μην γίνουν με την μηχανή γραφικών, όπως γινόταν παραδοσιακά μέχρι τώρα σε όλα τα παιχνίδια της σειράς, αλλά να χρησιμοποιήσουν δισδιάστατα σχεδία με περιορισμένο animation από τον εκπληκτικό Ashley Wood, δημιουργό των γραφικών νουβέλων που είχαν κυκλοφορήσει για τα Metal Gear Solid & Metal Gear Solid 2.
Αν και αυτή η επιλογή έγινε λόγο του περιορισμένου χώρου των UMD, τελικά αποδεικνύεται εξαιρετική στιλιστικά, δίνοντας μια ιδιαίτερα «σκοτεινό» τόνο στο παιχνίδι που ταιριάζει «γάντι» στην υπόθεση του ΜΡΟ.
Στον τομέα του ήχου έχει γίνει τρομερή δουλεία, και είναι από τα παιχνίδια που πραγματικά χαίρεσαι να παίζεις με ακουστικά. Έχει δοθεί τρομερή προσοχή στις λεπτομέρειες, όπως για παράδειγμα ο ήχος που κάνει η κάθε διαφορετική επιφάνεια όταν περπατάτε πάνω της.
Θα ακούτε ήχους του περιβάλλοντος (ο ήχος του αέρα στα canyons είναι συγκλονιστικός), αλλά, και τους ήχους από τα βήματα των εχθρών δίνοντας σας μια ξεκάθαρη θέση για το που ακριβώς και ποσό κοντά σας βρίσκονται. Ταυτόχρονα, η μουσική είναι εκπληκτικής ποιότητας με γνώριμα μουσικά θέματα της σειράς να δίνουν το παρόν, ενώ, τα ηχητικά εφέ θα σας αφήσουν με το στόμα ανοιχτό με τους ήχους των όπλων και των εκρήξεων να έχουν θεαματικό «όγκο».
Στο κομμάτι του voice acting έχουμε την επιστροφή του David Hayter στον ρολό του Snake, κάνοντας όπως πάντα εκπληκτική δουλεία. Το χαρακτηριστικό γρύλλισμα που χρησιμοποιεί o Hayter για την ερμηνεία του Snake έχει γίνει πλέον cult και πρέπει να είναι μία από της ποιο αναγνωρίσιμες φωνές στο χώρο των videogames.
Φυσικά, όλο το υπόλοιπο cast κάνει εκπληκτική δουλεία στην ερμηνεία των ρολών τους, ζωντανεύοντας τον κάθε χαρακτήρα της ιστορίας, ενώ ακόμα και οι εχθροί που θα συναντήσετε κατά την διάρκεια του παιχνιδιού έχουν όλες τις φράσεις που έχουμε συναντήσει μέχρι τώρα στην σειρά. Όλα τα cut scenes είναι fully voiced over και η μόνη μικρή «υποχώρηση» που έχει γίνει σε σχέση με τα υπόλοιπα Μetal Gear είναι ότι οι συνομιλίες στο Codec δεν έχουν καθόλου speech.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
Το Portable Ops εισάγει πολλά νέα και, σε αρκετές περιπτώσεις, καινοτόμα στοιχειά στην σειρά αλλά καταφέρνει με ένα παράδοξο τρόπο να βάζει «τρικλοποδιές» στον εαυτό του. Σε καμία περίπτωση δεν είναι κακό παιχνίδι.
Tόσο οι οπαδοί των Metal Gear όσο και αυτοί που ανακαλύπτουν τώρα την σειρά πραγματικά θα το ευχαριστηθούν, απλά μένεις με την εντύπωση ότι το ΜΡΟ είχε δυνατότητες οι οποίες δεν αξιοποιήθηκαν επαρκώς οι οποίες θα μπορούσαν να μας δώσουν ένα αριστούργημα (και για αυτό κυκλοφόρησε το Peace Walker…).
