___________________________________________________________________________________________
DEVELOPER : Monolith Soft
PUBLISHER : Nintendo
ΕΙΔΟΣ : Action-Adventure
ΑΡΙΘΜΟΣ ΠΑΙΚΤΩΝ : 1
ΔΙΑΘΕΣΙΜΟ ΓΙΑ : Wii
REVIEWER : Βαγγέλης “Hylian” Καρπέτης
REVIEWED ON : Wii
___________________________________________________________________________________________
Την Γκαντεμιά Μου!!
Πόσες φορές έχει τύχει να καταριέστε την γκαντεμιά σας επειδή…μόλις είδατε τη μοναδική θέση για parking στα 10 πλησιέστερα τετράγωνα, την έπιασε ο μπροστινός σας ή…επειδή χύθηκε λίγος καφές πάνω στο παντελόνι σας ή…επειδή πάθατε λάστιχο στα κατσάβραχα ενώ ήσασταν καθοδόν για το σημαντικότερο meeting της εταιρίας (που θα έκρινε την προαγωγή σας!) ή…επειδή σας έπιασε η στριμμένη καθηγήτρια με το μικροσκοπικό σκονάκι που ίσα-ίσα φαινόταν με μεγεθυντικό φακό, την πρώτη φορά που το τολμήσατε, ενώ όλοι οι άλλοι γύρω σας την σκαπουλάρουν με ολόκληρους τόμους γραμμένους στα χέρια τους!! Για αυτούς και άλλους πολλούς προσωπικούς λόγους, ο καθένας μπορεί να ισχυριστεί ότι είχε μια πολύ άσχημη μέρα!!
Μου είχαν πει να προσέχω τι υπόσχομαι…
Ο Ray είναι πρώην πεζοναύτης και νυν μέλος της διεθνούς ομάδας διάσωσης. Σε μια αποστολή διάσωσης επιζώντων σε ένα ηφαίστειο χάνει τον καλύτερό του φίλο, Steve, κυριολεκτικά…μέσα από τα χέρια του! Νιώθει υπεύθυνος για τον χαμό του και από τότε σταματά την ενεργή δράση για να γίνει γραφιάς. Έβαλε λοιπόν μέσον και βολεύτηκε σε ένα γραφειάκι δημόσιου υπαλλήλου!! Έλα όμως που έρχεται μια ομάδα τρομοκρατών ονόματι SURGE, να του χαλάσει το ξύσιμο! Κι αυτό γιατί η προαναφερθείσα οργάνωση, αποτελούμενη από ειδικά εκπαιδευμένους πρώην βετεράνους στρατιωτικούς, έκλεψε δυο-τρεις πυρηνικές κεφαλές και απειλεί με αφανισμό μιας τυχαίας πόλης. Κανονικά δεν θα ήταν πρόβλημα του πρωταγωνιστή μας, μέχρι που μαθαίνει ότι μαζί με τα πυρηνικά δίνανε δώρο και την αδερφή του Steve μαζί με έναν καθηγητή της, στον τομέα της σεισμολογίας! Αποφασίζει λοιπόν να την γλυτώσει από τα δεσμά της SURGE πάση θυσία, καθώς είχε υποσχεθεί στον Steve να της παραδώσει μια παράξενη πυξίδα και να την προσέχει αλλά δεν είχε εμφανιστεί ποτέ μπροστά της λόγω των τύψεών του.
Έτσι ξεκινάει η περιπέτεια του φίλου μας, ο οποίος εκτός από την SURGE έχει να αντιμετωπίσει σεισμούς και καταποντισμούς. Κυριολεκτικά! Η χώρα βρίσκεται στο έλεος μιας σειράς ανηλεών φυσικών καταστροφών από σεισμούς και τσουνάμι μέχρι πλημμύρες και τυφώνες! Και όπως κάθε φυσική καταστροφή έχει ως δυσάρεστο επακόλουθο έναν x αριθμό θυμάτων, πώς θα μπορούσαν να λείψουν τα θύματα από τόσες φυσικές καταστροφές μαζεμένες; Ο Ray λοιπόν, ως σωστός διασώστης, θα πρέπει να σώζει και όποιον συνάνθρωπό του βρεθεί στον δρόμο του και χρήζει βοηθείας. Και τώρα έρχεται το καλύτερο: Όλα αυτά διαδραματίζονται την ίδια μέρα!!! Όλες οι καταστροφές, όλο το κυνηγητό, όλες οι διασώσεις…όλη η περιπέτεια και οι κακουχίες που έχει να υπερπηδήσει ο Ray…όλα σε μία μέρα! Και μετά μου λέτε για γκαντεμιά και άσχημη μέρα!!
“Η χώρα βρίσκεται στο έλεος μιας σειράς ανηλεών φυσικών καταστροφών από σεισμούς και τσουνάμι μέχρι πλημμύρες και τυφώνες”
Το σενάριο έχει βάθος και ξεδιπλώνεται με μια σειρά από πολλές και μεγάλες cut-scenes που κάνουν συνεχώς την εμφάνισή τους είτε ανάμεσα στα διάφορα επίπεδα είτε κατά την διάρκειά τους, όταν υπάρχει κάτι σημαντικό στο οποίο πρέπει να δοθεί έμφαση, και προσδίδουν ένα κινηματογραφικό χαρακτήρα ταινίας δράσης στο παιχνίδι. (Όχι ιδιαίτερα ακριβής παραγωγής βέβαια!) Οι διάλογοι είναι αρκετά ποιοτικοί και με κατάλληλα επιλεγμένες φωνές που βοηθάνε στη δημιουργία του κινηματογραφικού κλίματος.
Αν Πιάσω Το Τιμόνι, Πώς Θα Πυροβολώ; Μπερδεύτηκα!
Αν Πιάσω Το Τιμόνι, Πώς Θα Πυροβολώ; Μπερδεύτηκα!Υπάρχουν πέντε διαφορετικά στυλ παιχνιδιού, τα οποία εναλλάσσονται συνεχώς από την αρχή ως το τέλος, μην αφήνοντας τον τίτλο να καταταχτεί εύκολα σε μια συγκεκριμένη κατηγορία.
Τρίτο Πρόσωπο. Το κομμάτι του παιχνιδιού που παίζεται σε τρίτο πρόσωπο λειτουργεί διαδικαστικά και θα περιοριστείτε στο να βρίσκετε τον δρόμο σας (έτσι κι αλλιώς είναι τελείως γραμμικό) και σε αναζήτηση θυμάτων. Ο Ray έχει την ικανότητα να…διαισθάνεται το που υπάρχει κάποιος που χρειάζεται την βοήθειά του αφού φωνάζει μεν «είναι κανείς εδώ?» αλλά απάντηση δεν παίρνει ποτέ. Πάραυτα, όταν φωνάζει (είναι δυνατότητα του παίκτη, πατώντας ένα πλήκτρο), στρέφεται πάντα προς την μεριά που βρίσκεται ο πλησιέστερος επιζών που τον χρειάζεται, ακόμη κι αν είναι χιλιόμετρα μακριά, σε μια γωνίτσα του τετάρτου ορόφου της όγδοης πολυκατοικίας από αυτόν!! Ο Ray μπορεί επίσης να πηδάει (άχαρα μέχρι αηδίας είναι η αλήθεια) και να σκαρφαλώνει σε κάποια εμφανή σημεία.
Υπάρχουν όμως οι γελοίοι τρόποι που χρησιμοποιούσαν κάποτε οι προγραμματιστές για να περιορίσουν την ελευθερία σας, μην αφήνοντας π.χ. να πηδήξετε πάνω από ένα κουτάκι coca-cola!! Ήμαρτον δηλαδή! Αφού ο κρουνός απέχει ένα μέτρο από τον τοίχο και δεν υπάρχει τίποτα ανάμεσά τους γιατί δεν μπορώ να περάσω?? Ας έβαζαν κάδους, παγκάκια, κομμάτια γκρεμισμένου τοίχου…κάτι τέλος πάντων! Αυτά μας γυρνάνε πίσω δεκαετίες! Το προσπερνώ, γιατί τσαντίζομαι! Κάτι άλλο που θα πρέπει να σας ανησυχεί για τον Ray είναι τα ζωτικά του όργανα. Έτσι όταν τρέχει, ανεβαίνουν οι παλμοί της καρδιάς του, με αποτέλεσμα να πρέπει να τον ξεκουράζετε πριν τα φτύσει! Επίσης τα πνευμόνια του γεμίζουν με καπνό αν βρεθεί εκτεθειμένος για πολλή ώρα σε αναθυμιάσεις και θα πρέπει να βρει γρήγορα ένα σημείο με καθαρό αέρα, να πάρει μια βαθιά ανάσα και μετά να συνεχίσει. Το στομάχι του διαμαρτύρεται αν μείνει νηστικός, με αποτέλεσμα να σέρνεται κυριολεκτικά αν δεν τον ταΐσετε κάποια γελοιωδώς μεγάλα κομμάτια κρέας, αναψυκτικά ή χάμπουργκερ! Μόνο με το παχύ του έντερο δεν ασχολείστε δηλαδή! Πάλι καλά! Σκέφτεστε να τον έπιανε κόψιμο ενώ ήταν νηστικός και σερνόταν ενώ τον κυνηγούσε το τσουνάμι;;; Κόλαση!
Διάσωση. Όταν βρει κάποιον που χρειάζεται βοήθεια, ο Ray πρέπει να δράσει διαφορετικά κάθε φορά, ανάλογα με την περίπτωση, για να σώσει τον επιζόντα σε περιορισμένο χρονικά διάστημα. Στην ουσία παίζετε ένα διαφορετικό mini-game κάθε φορά. Θα χρειαστεί να απλώσει το χέρι του την κατάλληλη στιγμή για να πιάσει κάποιον που κρέμεται από το χείλος ενός γκρεμού κουνώντας το wiimote ή να σηκώσει ένα κομμάτι βράχου πάνω από κάποιον πατώντας γρήγορα κι επαναλαμβανόμενα το A για να…βρει τη δύναμη και ανασηκώνοντας ταυτόχρονα το Nunchuk και το Wiimote για να κουνήσει τελικά τον βράχο. Άλλες φορές θα πρέπει να ξεπλύνει μια πληγή με νερό (σημαδεύοντας με το Wiimote) και να την δέσει περιστρέφοντας το αναλογικό του Nunchuk ή απλά να προσφέρει ένα κουτί πρώτων βοηθειών από τα αντικείμενά του. Γενικά, σπάνια θα συναντήσετε το ίδιο “mini game” διάσωσης σε ολόκληρο το παιχνίδι, κάτι που θα κρινόταν θετικό αν δεν σας έσπαγαν τα νεύρα οι tutorial επεξηγήσεις που εμφανίζονται κάθε φορά, ακόμα και στο τελευταίο κεφάλαιο του παιχνιδιού!! Ο Ray βραβεύεται με πόντους «ανθρωπιάς» για κάθε επιτυχημένη διάσωση, τους οποίους μπορεί να χρησιμοποιήσει ανάμεσα από τα επίπεδα για να εξελίξει διάφορους παράγοντες του σώματός του, όπως την αντοχή του, τα πόσα αντικείμενα μπορεί να κουβαλάει, τον χρόνο εστίασης του ματιού του για να σημαδεύει καλύτερα καθώς και τον μεταβολισμό του. RPG στοιχεία δηλαδή!! Ωραία. Και πάνω που είχα κατατάξει το παιχνίδι σε 4 είδη!!
Οδήγηση. Το οδηγικό κομμάτι του παιχνιδιού απαιτεί από τον παίκτη να κρατάει το Wiimote οριζόντια και να οδηγεί γέρνοντάς το. Εάν είστε κάτοχος ενός τιμονιού σαν του Mario Kart, προτείνεται ανεπιφύλακτα καθώς δίνει πολύ πιο ωραία αίσθηση. Θα σας ζητηθεί λοιπόν αρκετές φορές να οδηγήσετε από μια περιοχή σε μια άλλη, αποφεύγοντας αυτοκίνητα, τρομοκράτες και…πυρωμένους βράχους ηφαιστείου, κάτι που αποδεικνύεται τελικά αναπάντεχα δύσκολο, ειδικά όταν πρέπει να ακολουθείτε από κοντά φορτηγάκια της SURGE. Υπάρχουν κομμάτια που θα σας κάνουν να μετατρέψετε το τιμονάκι σε…φρίσμπι!!
Φυσική Καταστροφή. Όταν λαμβάνει χώρα ένα συμβάν καταστροφής, όπως το να σας κυνηγάει ένα τσουνάμι ή να γκρεμίζεται το κτίριο στο οποίο βρίσκεστε μέσα, θα κλιθείτε να κουνήσετε γρήγορα το Wiimote και το Nunchuk εναλλάξ, σαν να τρέχετε, για να καταφέρετε να ξεφύγετε. Αυτά. Mini Game δηλαδή.
Μάχες. Το κυρίως “πιάτο” του τίτλου ξεδιπλώνεται κάθε φορά που εμπλέκεστε σε μάχη με μέλη της SURGE. Το παιχνίδι μετατρέπεται σε ένα on rail shooter πρώτου προσώπου που θυμίζει Time Crιsis. (Λέτε για αυτόν τον λόγο…”Crisis” κι εδώ??) Βέβαια δεν είναι τόσο βαθύ και γρήγορο αλλά αξίζει τον χρόνο σας. Με το πάτημα ενός πλήκτρου ο Ray κρύβεται πίσω από ότι του επιτρέπει το περιβάλλον και έτσι είναι ασφαλής από τα εχθρικά πυρά. Εκτός βέβαια αν μιλάμε για εκρηκτικά πυρά, όπως μπαζούκα ή χειροβομβίδες, από τα οποία δέχεται ζημιά έτσι κι αλλιώς εκτός κι αν προλάβει να τα πυροβολήσει. Ενώ είναι κρυμμένος λοιπόν, μπορεί να αλλάξει όπλο ή να γεμίσει αυτό που ήδη κρατάει με ένα απλό κούνημα του Nunchuk. Μία κόκκινη ένδειξη αναβοσβήνει πάνω σε όποιον εχθρό είναι έτοιμος να πυροβολήσει κι έτσι μπορείς να υπολογίσεις πότε σταματάει για να γεμίσει το όπλο του και να τον σημαδέψεις ανενόχλητος. Βέβαια η τεχνητή νοημοσύνη δεν διεκδικεί δάφνες, καθώς οι αντίπαλοι κάνουν μηχανικά συνεχώς τις ίδιες κινήσεις. Αυτό τους κάνει ιδιαίτερα ευάλωτους σε…γρήγορα πιστόλια!
Από κάθε μάχη, ο Ray επιβραβεύεται με πόντους «όπλων», τους οποίους ξοδεύει ανάμεσα στα επίπεδα για αναβάθμιση των όπλων του και αγορά νέων. Μπορεί να πολλαπλασιάσει τους πόντους που παίρνει, επιτυγχάνοντας μεγάλα combos, δηλαδή συνεχόμενες επιτυχημένες βολές χωρίς κάποια σφαίρα να φάει κανένα περιστέρι! Η ποικιλία των όπλων δεν έπαιξε μεγάλο ρόλο για εμένα προσωπικά, αφού τέλειωσα ολόκληρο το παιχνίδι με το αναβαθμισμένο μου πιστολάκι, το οποίο έχει και ατελείωτες σφαίρες. Όμως είναι θετικό το ότι υπάρχει η επιλογή να έχεις τρία όπλα πάνω σου ανά πάσα στιγμή. Κάτι που πρέπει τέλος να αναφερθεί είναι ότι κατά την περιήγησή σας στα επίπεδα ίσως συναντήσετε κρυμμένο σε…εμφανή σημεία έναν μπάρμπα, ο οποίος σας δίνει ένα εισιτήριο για να πάρετε μέρος σε κάποια…MINI GAMES (και μου έλειψαν…) πυροβολισμών και να ξεκλειδώσετε με αυτόν τον τρόπο ακόμα πιο τρελά όπλα!
“Στο τέλος κάθε επιπέδου, ο παίκτης αξιολογείται βάση της απόδοσής του σε διάφορους τομείς”
Στο τέλος κάθε επιπέδου, ο παίκτης αξιολογείται βάση της απόδοσής του σε διάφορους τομείς (ευστοχία, χρόνος ολοκλήρωσης, αριθμός επιζώντων που σώθηκαν κτλ.) και παίρνει έναν βαθμό. Το σύνολο των βαθμών, θα δώσει έναν τελικό μέσο όρο στο τέλος του παιχνιδιού, ο οποίος θα σας ανταμείψει με διάφορα «καλούδια» όπως ιδιαίτερα όπλα, galleries με κείμενα πληροφοριών και κάποια extra modes (συμπεριλαμβανομένου εναλλακτικού τέλους!).
Παντού Καταστροφή!
Παντού Καταστροφή!Τα περιβάλλοντα στα οποία θα βρεθεί ο Ray είναι γενικώς…κατεστραμμένα! Δρόμοι πόλεων με γκρεμισμένα κτίρια, πλημμυρισμένα σοκάκια, γέφυρες που κρέμονται από…έναν ιμάντα, αποτεφρωμένα δάση, παλιά εργοστάσια ακόμη και σε αεροπλάνο και πλοίο θα μεταφερθεί η καταστροφή! Όμως όλα αυτά επισκιάζονται από ένα γεγονός. Κι εξηγούμαι: Το Disaster είναι από τα πρώτα παιχνίδια που αναπτύσσονταν για το Wii πριν καν κυκλοφορήσει η κονσόλα. Η μεγάλη καθυστέρηση της κυκλοφορίας του έκανε τα γραφικά του να μοιάζουν πεπαλαιωμένα, αν και ακόμη και το 2006 να κυκλοφορούσε πάλι δεν θα ήταν χάρμα οφθαλμών. Άνετα το σηκώνει το Gamecube.
Εξαίρεση αποτελούν κάποια συγκεκριμένα περιστατικά που λαμβάνουν χώρα κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού, όπως το να γκρεμίζεται μισή πολυκατοικία μπροστά στα μάτια σας, τα οποία οπτικώς είναι πάρα πολύ καλοσχεδιασμένα και ανεβάζουν λίγο τον γενικό, χαμηλό πήχη. Ο μόνος χαρακτήρας που είναι κάπως πιο προσεγμένος από άποψη σχεδιασμού είναι ο Ray που συνδυάζει τον δυτικό κόσμο με τον Ιαπωνικό, αφού είναι σαν τον Son-Goku με αμερικάνικο στυλ και πιστόλι!! Όλοι οι υπόλοιποι, ειδικά τα διάφορα θύματα είναι παντελώς απρόσωπα και κακοσχεδιασμένα. Επίσης υπάρχουν χοντράδες του στυλ: κουβαλάτε μια σημαντική βαλίτσα. Σας κατασπαράζει ένα τσουνάμι. Γλυτώνετε. Βγαίνετε από το νερό χωρίς την βαλίτσα. Συνεχίζετε για αρκετή ώρα τις διασώσεις και τις μάχες χωρίς ίχνος της βαλίτσας. Ξαφνικά τι κρατάτε ως δια μαγείας;;;; ΤΗΝ ΒΑΛΙΤΣΑ! Όλα καλά λοιπόν!
Τα ηχητικά εφέ καταντάνε σπαστικά σε πολλές περιπτώσεις, ειδικά τα βήματα του Ray θυμίζουν το Resident Evil 1 στο Playstation 1!! Για να μην πω είναι χειρότερα ακόμα και με τα σημερινά δεδομένα! Ευτυχώς η μουσική σώζει την κατάσταση όντας σωστά δεμένη με το ύφος του παιχνιδιού. Ειδικά το κεντρικό θέμα, θα σας μείνει και θα το σιγοτραγουδάτε.
DisasterWare!
DisasterWare!Το Disaster έπρεπε να έχει κυκλοφορήσει μαζί με το Wii πριν 2 χρόνια και βάλε και να έπαιζε τον ρόλο του WarioWare πλαισιωμένο με ένα στιβαρό σενάριο. Γιατί στην ουσία αυτό είναι. Προσπαθεί να χρησιμοποιήσει κάθε πτυχή του μοναδικού χειριστηρίου της κονσόλας και κάπου χάνει τον δρόμο του. Τεχνικώς, φαίνονται οι αδυναμίες και η απειρία της ομάδας ανάπτυξης αλλά το καλό σενάριο, οι διάλογοι και το διασκεδαστικό κομμάτι πυροβολισμών σώζει τον τίτλο και τον κάνει άξιο να τον δοκιμάσετε. Άλλωστε δεν υπάρχουν πολλά παιχνίδια στο Wii που να εμπλέκουν τρομοκρατικά χτυπήματα με απειλή πυρηνικής καταστροφής, ειδικές δυνάμεις και φυσικές καταστροφές. Απλά να ξέρετε ότι θα ιδρώσετε!
