ΣΥΝΤΑΚΤΗΣ: Γιώργος Παύλου
To Super Nintendo Entertainment System (SNES) θεωρείται από πολλούς, μια από τις καλύτερες κονσόλες όλων των εποχών. Ακόμα και σήμερα, σχεδόν 3 δεκαετίες μετά την κυκλοφορία του συστήματος το SNES αναφέρεται ξανά και ξανά ως ένα σημείο σταθμός για τα videogames.
Παρόλα αυτά, υπάρχουν μια σειρά από πληροφορίες για το σύστημα οι οποίες δεν ιδιαίτερα γνωστές και κάπως έτσι “γεννήθηκε” το συγκεκριμένο άρθρο! Είμαι σίγουρος ότι στη λίστα που ακολουθεί θα βρείτε έστω μια πληροφορία την όποια δεν γνωρίζατε. Enjoy!
1) Το Playstation ξεκίνησε ως Nintendo console!
Λοιπόν… Αρχές των 90’ς είχε ξεκινήσει η τρέλα με τα CD-ROMS add-ons. Η NEC πρώτη απ’ όλους είχε κυκλοφορήσει CD-Rom για το PC-Engine, ενώ η SEGA είχε κυκλοφορήσει το Mega-CD για το Mega Drive. Η Nintendo φυσικά δεν θα έμεινε έξω από τον “χορό”. Η επιτυχής συνεργασίας της Nintendo με τη Sony, η οποία παρείχε τον επεξεργαστή ήχου του SNES, οδήγησε τις εταιρίες στο να δουλέψουν μαζί πάνω στο SNES-CD (ή Super CD κατά πολλούς).
Η συμφωνία μεταξύ των δυο εταιριών είχε ενδιαφέρον: Το SNES-CD θα κυκλοφορούσε ως add-on για το SNES (θα έμπαινε από κάτω από το SNES, όπως το πρώτο Mega-CD), ενώ η Sony θα κυκλοφορούσε το Nintendo Play Station (το κενό ανάμεσα δεν είναι λάθος), ένα σύστημα το οποίο θα μπορούσε να παίξει τόσο τα παιχνίδια του Super-CD, όσο και τα cartridges του SNES*.
Τα πράγματα πήγαιναν αρκετά καλά με την ανάπτυξη των συστημάτων και ουσιαστικά τα πάντα ήταν έτοιμα, όταν, τελευταία στιγμή, η Nintendo έκανε μια αψυχολόγητη ενέργεια… Ο Πρόεδρος της εταιρίας, Hiroshi Yamauchi, πιστεύοντας ότι η συμφωνία με τη SONY δεν ήταν αρκετά “καλή” για την εταιρία του, ξεκίνησε μυστικές διαπραγματεύσεις με την Philips, έτσι ώστε η δεύτερη να αναλάβει το Project του SNES-CD.
Η Sony, όχι απλά δεν γνώριζε το παραμικρό, άλλα, στην CES του 1991 ανακοίνωσε το Nintendo Play Station με την Nintendo την επομένη ακριβώς μέρα να τους “αδειάζει” ανακοινώνοντας την συνεργασία τους με την Philips (που τελικά δεν προχώρησε)! Σε εκείνο το σημείο πάρθηκε η απόφαση από την πλευρά της SONY να μπει μόνη της στο console gaming, σχεδιάζοντας το σύστημα από το μηδέν, με αποτέλεσμα το πρώτο Playstation.
*Το 2015 βρέθηκε ένα πρωτότυπο Nintendo Play Station το οποίο είναι λειτουργικό και είναι αυτό που βλέπετε στην πάνω εικόνα.
2) Είχε κυκλοφορήσει SNES Slim!!!!
Όλοι γνωρίζετε ότι το SEGA Mega Drive 2, μια slim έκδοση του αρχικού Mega Drive. Αυτό όμως που μάλλον δεν ξέρετε οι περισσότεροι είναι ότι το ίδιο ακριβώς είχε γίνει και με το SNES! Το νέο μικρότερο SNES, κυκλοφόρησε τον Οκτώβριο του 1997, ως New-style SNES, στην αμερικανική αγορά και, λίγους μήνες, ως Super Famicom Jr, στην Ιαπωνική.
Ο σκοπός να διαθέσουν μια πιο μικρή σε διάστασης και αρκετά πιο οικονομική έκδοση του SNES στην αγορά, κάνοντας όσο το δυνατόν περισσότερες “περικοπές”. Έτσι, αφαιρέθηκαν: το expansion slot από το κάτω μέρος της κονσόλας, το cartridge eject button, το λαμπάκι που δείχνει ότι η κονσόλα είναι αναμμένη (έλεος), η δυνατότητα μετάδοσης σήματος S-Video και RGB ενώ μικρές αισθητικές παρεμβάσεις έγιναν και στο χειριστήριο του συστήματος.
Στην Ευρωπαϊκή αγορά δεν κυκλοφόρησε ποτέ…
3) Σχέδια για NES Add-on!
Στην αρχή του σχεδιασμό του συστήματος, ένα concept ήταν η δυνατότητα να παίζει το SNES παιχνίδια του NES. Μάλιστα θα υπήρχε ξεχωριστό cartridge slot για τα παιχνίδια του NES… Τελικά, λόγο κόστους η πρόταση δεν προχώρησε., αφού θα έπρεπε να “χωρέσουν” το hardware του NES μέσα στο σύστημα μιας και το emulation ήταν αδύνατο.
Η επομένη ιδέα ήταν ο σχεδιασμός του add-on που βλέπετε στην εικόνα. Ήταν ένα “κανονικό” NES με το δικό του cartridge slot, το οποίο θα ενώνονταν με το SNES (δεν είναι ξεκάθαρο το πώς) , με την μετάδοση της εικόνας να περνά μέσα από το SNES. Τελικά το όλο πράγμα έμεινε σε μορφή πρωτοτύπου.
4) Δορυφορικό Gaming;
Το 1995, αποκλειστικά στην Ιαπωνία, κυκλοφόρησε ένα add-on για το SNES: Το SatellaView. Το SatellaView ερχόταν με ένα memory pack των 8MB και επέτρεπε να στους συνδρομητές να κατεβάζουν αποκλειστικούς τίτλους, να διαβάζουν digital magazines και να ακούνε ραδιοφωνικούς σταθμούς μέσα από το δορυφορικό σύστημα του ραδιοτηλεοπτικού δικτυού St.GIGA.
Το SatellaView είχε ξεκινήσει με αρκετή υποστήριξη, με κάποια εξαιρετικά παιχνίδια όπως του F-Zero 2 και το remake του πρώτου Zelda! Το σύστημα κυκλοφόρησε μέχρι τον Ιούνιο του 2000 και δεν βγήκε ποτέ εκτός ιαπωνικών συνόρων.
5) Η πεντάμορφη και το τέρας…
Εντάξει, οι περισσότεροι θα το ξέρετε, αλλά θα “σκάσω” αν δεν το γράψω.. Είναι ίσως το καλύτερο παράδειγμα για το πόσο “περίεργα” λειτουργούσε η όλη βιομηχανία τότε… Ήταν συνηθισμένο στα 90’s τα συστήματα να κυκλοφορούν με διαφορετικό όνομα στην αμερικανική αγορά: Για παράδειγμα το Mega Drive ονομάστηκε Genesis.
Η Nintendo of America με το SNES το πήγε σε άλλο επίπεδο, αφού το σύστημα κυκλοφόρησε στην αμερικανική αγορά με τελείως διαφορετική μορφή από αυτή της Ιαπωνίας και της Ευρώπης… Η εταιρία ήθελε να κάνει το σύστημα να φαίνεται πιο “επιθετικό” (πιθανότατα για να συγκρουστεί με το image του Sega Mega Drive) οπότε προχώρησε με τον επανασχεδιασμό του συστήματος.
Ακόμα και τα τετράχρωμα κουμπιά του χειριστηρίου αντικαταστάθηκαν από… μωβ (σαν κορδέλες από στεφάνι κηδείας ένα πράγμα). Το αποτέλεσμα ήταν απλά φρικαλέο…
6) Ρήγματα με τους third party developers.
Είναι γνωστό ότι η Nintendo δεν έχει και τις καλύτερες σχέσεις με τους δυτικούς third-party developers. Αυτό που δεν είναι ιδιαίτερα γνωστό είναι ότι τα προβλήματα αυτά άρχισαν να παρουσιάζονται από την εποχή του SNES.
Μια σειρά αυστηρούς κανόνες που επέβαλε η Nintendo στους τρίτους κατασκευαστές, με τις εταιρίες να πρέπει να πάρουν την έγκριση της Nintendo, να χρειαστεί να λογοκρίνουν τίτλους (βλέπε Mortal Kombat), σε συνδυασμό με τα υψηλό licencings fees που απαιτούσε η Nintendo για την κυκλοφορία τίτλων για το SNES, δημιούργησε μια έντονη διαμάχη με τους δυτικούς developers…
Όλα τα παραπάνω οδήγησαν σε σοβαρά προβλήματα με διάφορες εταιρίες, με περιπτώσεις όπως την EA η όποια έκανε μια ειδική συμφωνία με τη SEGA, με το Mega Drive να αποκτά ένα εντυπωσιακό roster αποκλειστικών αθλητικών τίτλων.
7) Επιπλέον hardware στα cartridges.
Όλοι σχεδόν γνωρίζετε το Star Fox έκανε χρήση του Super FX chip. Αυτό όμως που δεν είναι ευρέως γνωστό είναι το γεγονός ότι χρήση εξειδικευμένων chips ήταν αρκετά συχνή στο SNES.
Μάλιστα, η δυνατότητα χρήσης εξειδικευμένου hardware μέσα στα cartridges ήταν μια στρατηγική απόφαση της Nintendo έτσι ώστε να προσφέρει τεχνικά εντυπωσιακούς τίτλους, κρατώντας παράλληλα το κόστος κατασκευής του SNES σε σχετικά χαμηλά επίπεδα!
Έτσι, σε πάνω από 70 τίτλους του SNES συναντούμε την χρήση 12 διαφορετικών chipsets! Μιλάμε για επεξεργαστές που “αναλαμβάνουν” άπειρα πράγματα: Τον σχεδιασμό 3D γραφικών (Star Fox – Super FX Chip), λειτουργίες scalling & rotation (Super Mario Kart – DSP1 Chip), μέχρι τις λειτουργίες της ΑΙ των “αντίπαλων” του παιχνιδιού (F1 ROC II: Race of Champions – ST010 Chip).
