- ΕΙΔΟΣ : Action-adventure
- REVIEWED ON : PS4
Διαθέσιμο για: PS4
Το The Last of US Part II δεν είναι μια ιστορία ηρώων…
Είναι μια ιστορία «τσακισμένων» ανθρώπων που έχουν υποκύψει στα χειροτέρα ένστικτα τους. Είναι ένα συγκλονιστικό «ταξίδι» το οποίο εξερευνά την πιο άγρια πλευρά της ανθρώπινης φύσης.
Είναι ένα από τα λίγα παιχνίδια που μπορούν να σε κάνουν να νοιώσεις ένα σφίξιμο στην καρδιά, με τα γεγονότα που «αναγκάζεσαι» να βιώσεις…
DISCLAIMER: Αν θέλετε πραγματικά να απολαύσετε το παιχνίδι ΜΗΝ διαβάσετε το review (να κάτι που δεν λέει συχνά ένας αρθρογράφος). Έχω προσπαθήσει να είναι το κείμενο spoiler-free σχετικά με την υπόθεση, αλλά κάποια πράγματα που γραφώ σχετικά με το gameplay, ίσως να «καταστρέψουν» κάποιες από τις εκπλήξεις του παιχνιδιού.
Walking the Line…
Η βασική ιστορία του The Last of US Part II, εξελίσσετε λίγα χρόνια μετά τα γεγονότα του πρώτου παιχνιδιού, τα οποία όμως συνεχίζουν να στοιχειώνουν τους χαρακτήρες της συνταρακτικής αυτής ιστορίας.
Τίποτα δεν έχει αλλάξει σε αυτόν τον τρομακτικό, δυστοπικό μέλλον με το πέρασμα του χρόνου… Οι μολυσμένοι συνεχίζουν να αποτελούν μια τεράστια απειλή και η ανθρωπότητα ακόμα παλεύει να μαζέψει τα συντρίμμια της, με αποτέλεσμα να έχουν δημιουργηθεί διαφορετικά και πολλές φορές αντίπαλα «στρατόπεδα».
Είναι αυτός ο εφιαλτικός βίαιος κόσμος, που φέρνει στο προσκήνιο τη χειρότερη πλευρά της ανθρώπινης φύσης, η οποία λειτουργεί σαν καταλύτης για τα γεγονότα του παιχνιδιού.
Όπως και στο πρώτο παιχνίδι, στο The Last of US Part II, ξεδιπλώνεται μπροστά σου η απολυτή αποκτήνωση του ανθρώπου. Ανακαλύπτεις ότι οι «υγιείς» άνθρωποι είναι πολύ μεγαλύτερη, πολύ χειρότερη απειλή, από τους εφιαλτικούς μολυσμένους.
Και μέσα από την καθηλωτική εξέλιξη των γεγονότων του παιχνιδιού, διαπιστώνεις «έντρομος» ότι από αυτή τη διαδικασία δεν εξαιρούνται ούτε οι χαρακτήρες που θα κληθείς να ελεγχείς και, ως ένα σημείο, να ταυτιστείς…
Pushing PS4 to the limits
Ας ξεκινήσουμε όμως με το προφανές: Το The Last of US Part II είναι ένα εκπληκτικά εντυπωσιακό παιχνίδι. Ακόμα και στο απλό PS4, το οποίο κυριολεκτικά κάνει σαν «τουρμπίνα» αεροπλάνου για να μην αναφλεγεί, το παιχνίδι καταφέρνει να σε καθηλώσει με τον top-of-the-art τεχνικό τομέα.
Τα απίστευτα τοπία θα σας κόψουν κυριολεκτικά την ανάσα! Οι κατεστραμμένες πόλεις που έχουν μετατραπεί σε πανέμορφες ζούγκλες και τα εντυπωσιακά physics της βλάστηση, η οποία αντιδρά τόσο στο πέρασμα σας όσο και στου ανέμους, δημιουργούν μια σαγηνευτική εικόνα.
Τα screen space reflections, στο ανοιξιάτικο, βροχερό σκηνικό, είναι με διάφορα ότι πιο εντυπωσιακό έχει να επιδείξει το σύστημα σε αυτό τον τομέα, δημιουργώντας υπέροχες αντανακλάσεις, ενώ το draw distance πολλές φόρες θα σας καθηλώσει με την έκταση των περιοχών που απλώνεται μπροστά σας.
Εκεί όμως, που το The Last of US Part II δίνει κυριολεκτικά ρεσιτάλ, είναι στα μοντέλα των χαρακτήρων! Δεν είναι μόνο ο εξαιρετικός σχεδιασμός τους ή το πόσο φωτορεαλιστικά «αντιδρούν» κάτω από εντελώς διαφορετικές συνθήκες.
Είναι το εκπληκτικό animation και ειδικά τα facial expressions τα οποία, σε συνδυασμό με το απίστευτο voice acting, δίνουν πραγματική ζωή στους χαρακτήρες. Κάνουν τα συναισθήματα τους κυριολεκτικά να ξεχειλίζουν, μεταφέροντας την χαρά τους, τον πόνο τους, την οργή τους, την απόγνωση τους…
Κάνοντας με πολλές φορές, να σταματώ για λίγο το παιχνίδι, για να πάρω μια βαθιά ανάσα.
A known path…
Όσοι έχετε παίξει το πρώτο παιχνίδι της σειράς, θα βρεθείτε σε «γνώριμο έδαφος» με το The Last of US Part II από άποψη gameplay, αφού το stealth και η αναζήτηση αντικειμένων για το crafting system, παίζουν κεντρικό ρόλο στο να καταφέρετε να επιβιώσετε από τις πιο δύσκολες μάχες.
Βέβαια, το layout των περιοχών έχει γίνει ακόμα πιο περίπλοκο, έχοντας πολλές φορές πολλαπλά επίπεδα και σειρά από shortcuts, με τις επιλογές κατά τη διάρκεια των μαχών να είναι ακόμα περισσότερες, κάτι που πολύ συχνά το εκμεταλλεύονται και οι εχθροί σας με το εξαιρετικό AI, κάνοντας τις μάχες συγκλονιστικές.
A path of Sorrow…
Σε αντίθεση όμως με το πρώτο παιχνίδι, οπού στο μεγαλύτερο μέρος του ελέγχετε ένα χαρακτήρα, το The Last of US Part II είναι «μοιρασμένο» στα δυο. Θα κληθείτε να ελέγχετε δυο ξεχωριστούς χαρακτήρες, την Ellie και την Abby, βιώνοντας δυο παράλληλες πλευρές μιας δραματικής ιστορίας…
Το βασικό κομμάτι του gameplay παραμένει το ίδιο και στις δύο περιπτώσεις, αλλά ταυτόχρονα έχουν αρκετές διαφορές. Δεν είναι μόνο τα διαφορετικά όπλα/items και τα διαφορετικά skills.
Η Ellie είναι γρήγορη με ταχύτατα stealth kills. Από την άλλη η Abby είναι brawler, πιο αργή αλλά με πολύ πιο ισχυρές επιθέσεις. Δεν μιλάμε για τη μέρα με τη νύχτα, αλλά έχεις τη δυνατότητα να διαφοροποιήσεις το playstyle σου.
Reliving things…
Αλλά είναι η αυτή η επιλογή, της εναλλαγής των χαρακτήρων, που έμενα προσωπικά μου “δημιούργησε” το βασικό πρόβλημα κάπου στην μέση του παιχνιδιού.
Δεν ήταν μόνο ότι ξαφνικά έπρεπε να παίξω με χαρακτήρες που είχα μάθει να «μισώ»… Ήταν ότι η ιστορία και η εξέλιξη αυτής, έκανε μια σοβαρή «κοιλιά»…
Σε ένα κομβικό σημείο γεμάτο ένταση, οπού η ιστορία έχει έναν εκπληκτικό βηματισμό, το παιχνίδι «φρενάρει» απότομα και σε πηγαίνει «πίσω» χρονικά στα γεγονότα, για να τα βιώσεις από την άλλη «πλευρά».
Μπαίνεις σε μια «ιστορία» που στο αρχικό κομμάτι της, αφενός ξέρεις τι θα συμβεί και, αφετέρου, αργεί στο να αρχίσει να αποκτά momentum και πραγματικό ενδιαφέρον. Τις πρώτες αρκετές ώρες αυτού του κομματιού, απλά έλεγα «άντε τελείωνε» για να δω την εξέλιξη της ιστορίας που είχε κοπεί τόσο απότομα.
Εδώ όμως, υπάρχει ένα μεγάλο «ΑΛΛΑ»…
Όταν, μετά από μερικές ώρες, περάσατε το σημείο οπού ξαναβιώνετε γνωστά γεγονότα από μια διαφορετική οπτική, αυτή η παράλληλη ιστορία αποκτά πραγματικό ενδιαφέρον. Θα σας πάει σε ένα νέο συγκλονιστικό κεφάλαιο του παιχνιδιού, αποκαλύπτοντας ακόμα περισσότερα στοιχειά για τον εκπληκτικό κόσμου του The Last of Us.
Το σημαντικότερο όμως, είναι μέσα από αυτό το νέο «ταξίδι», μαθαίνεις να «βλέπεις» και την άλλη πλευρά. Μαθαίνεις ότι σε ένα δυστοπικό, σκοτεινό κόσμο, οι ταμπέλες «κάλος-κακός» δεν είναι ξεκάθαρες. Και είναι πολύ εύκολο να βρεθείς από τον έναν ρόλο στον άλλο…
Συμπεράσματα
Δεν είναι εύκολο να χωρέσεις σε ένα κείμενο την εμπειρία που σου προσφέρει το The Last of Us Part II. Το δύσκολο δεν είναι να περιγράψεις τη τεχνική αρτιότητα του τίτλου ή το πόσο απολαυστικό είναι το gameplay… Αυτό είναι το πιο εύκολο κομμάτι.
Το πραγματικά δύσκολο, είναι να περιγράψεις το πόσο συγκλονιστικά βίαιη είναι η συναισθηματική εμπειρία που σου προσφέρει.
Δεν υπάρχει παιχνίδι που να με έχει κάνει να βιώσω τέτοια εναλλαγή συναισθημάτων. Που να με έχει κάνει ταυτιστώ τόσο πολύ με του χαρακτήρες του και, ταυτόχρονα, να έχω νοιώσει τόσο αποτροπιασμό από τις πράξεις τους.
Τελειώνοντας το The Last of Us Part II, άφησα το χειριστήριο και έμεινα να κοιτάζω την τηλεόραση μου. Δεν νομίζω να μπορέσω να το ξαναπαίξω σαν παιχνίδι. Τουλάχιστον όχι πριν περάσουν αρκετά χρόνια.
Αλλά νοιώθω απίστευτα τυχερός για κάθε λεπτό που βίωσα μέσα σε αυτή τη μοναδική, σκοτεινή, βίαιη και καθαρτική εμπειρία.
Γιώργος Παύλου
23/12/2020
