- Γιώργος Παύλου
Παιχνίδια που μας μάγεψαν, που μας γοήτεψαν, που θα μας μείνουν αξέχαστα… Δεν είναι απαραιτήτως τα καλύτερα παιχνίδια που έχουμε παίξει, άλλα είναι τίτλοι που, για τον έναν ή τον άλλο λόγο, έχουν μια ιδιαίτερη θέση στην καρδιά μας.
Είναι τα video games που μας άφησαν με το στόμα ανοιχτό, που θα θυμόμαστε για πάντα την πρώτη στιγμή που τα είδαμε και θα νοιώθουμε πάντα ένα ιδιαίτερο “δέος” απέναντι τους, όσα χρόνια και αν περάσουν!
Και στην λίστα που ακολουθεί, θα δείτε ποιο είναι το δικό μου “Top Ten” αυτών των τίτλων!
*Στο section “Platform” αναφέρω που έπαιξα το κάθε παιχνίδι για πρώτη φορά.
STREET FIGHTER 2
Platform: Arcades
Ήταν το 1992, μια εποχή που για να παίξεις Bubble-Bubble σε μαγαζί με ηλεκτρονικά, έπρεπε να έχεις δικαίωμα ψήφου και να είσαι “Άνω των 18 ετών”…
Ένα βράδυ στη Νεάπολη του Βόλου, καταφέρνω να μπω “σκαστός” στο μαγαζί της περιοχής και τότε είδα, για πρώτη φορά, το Street Fighter 2. Και είναι μία στιγμή που δεν θα ξεχάσω ποτέ! Τα τεράστια Sprites, τα έξι κουμπιά (μια εποχή που τα 3 ήταν overkill), τα special moves και οι φωνές των χαρακτήρων όταν τις εκτελούσαν…
Δεν ξέρω πόσα λεφτά είχαμε αφήσει στο Street Fighter 2 εκείνη τη χρονιά (ο τύπος που είχε το μαγαζί πρέπει να αγόρασε ελικόπτερο). Ήταν το παιχνίδι που με έκανε να λατρέψω τα 2D fighting games! Και μετά σκάει η είδηση ότι το αναμενόμενο SNES θα έχει το Street Fighter 2 και ο κόσμος εξεράγει γύρω μου…
ALONE IN THE DARK
Platform: PC
Αρχές 1994 και εγώ έχω αρχίσει να μπαίνω στον υπέροχο κόσμο της λογοτεχνίας τρόμου διαβάζοντας φανατικά H.P. Lovecraft. Μια μέρα, ένας φίλος ο οποίος ήξερε την αγάπη μου για οτιδήποτε Lovecraftικο, με κάλεσε για “να δω οπωσδήποτε κάτι” στο καινούργιο, πανάκριβο PC του: Με ένα πανίσχυρο 486SX στα 33mhz και 4ΜΒ RAM, έχοντας την υπολογιστική δύναμη που έχει σήμερα μια μπανάνα, η φαντασία μου είχε οργιάσει μέχρι να φτάσω εκεί!
Και μου “παρουσιάζει” το Alone In the Dark…
Μπορεί στα σημερινά 3D παιχνίδια ένα τούβλο να έχει περισσότερα πολύγωνα από ολόκληρο το Alone in The Dark, αλλά τότε τα γραφικά του παιχνιδιού ήταν κάτι το πρωτόγνωρο! Οι αλλαγές στην οπτική γωνία της κάμερας, η απίστευτη ατμόσφαιρα και ο συνεχής κίνδυνος από τους εχθρούς δημιουργούσαν μια πρωτοφανή, κινηματογραφική εμπειρία! Το Survival Horror είδος μόλις είχε γεννηθεί και οι εταιρείες που πουλούσαν χαρτί υγείας αύξησαν τον τζίρο τους κατά 40%!
SNATCHER
Platform: Mega-CD
Μια από τις κονσόλες την οποία έχω συνδυάσει με μερικές από τις καλύτερες gaming αναμνήσεις μου είναι το Mega CD. Αν και από τους περισσοτέρους θεωρείται αποτυχία, τα πράγματα που είδαμε στο Mega CD το 1993, όπως το voice acting, η εκπληκτική μουσική και & το Full Motion Video, μας έκαναν να παραμιλάμε!
Η μεγάλη μου αγάπη όμως για το Mega CD, έχει να κάνει με το γεγονός ότι είχα την χαρά να παίξω σε αυτό το Snatcher, μια εποχή που το όνομα “Hideo Kojima” δεν έλεγε τίποτα στους περισσότερους από εμάς…
Τι να πρωτοθυμηθώ για το Snatcher; Τα anime cutscenes, το εξαιρετικό voice acting, η “ελευθερία” που είχαμε για να κινηθούμε στην πόλη Neo-kobe, το εξαιρετικό cyberpunk σενάριο με τις ανατροπές του και οι μοναδικοί χαρακτήρες μας έκαναν να κοιτάμε με το στόμα ανοιχτό!
Ήταν το πρώτο παιχνίδι που παίζαμε που είχε τόσο σοβαρή και σκοτεινή υπόθεση! Κανένα παιχνίδι μεχρι τότε δεν είχε καταφέρει να με “βυθίσει” τόσο πολύ στον κόσμο του! Ένα εκπληκτικό adventure game που ακόμα και σήμερα παίζετε άνετα από τους λάτρεις του είδους!
METROID 2: SAMUS RETURNS
Platform: Game Boy
Οι περισσότεροι fans της σειράς Metroid, έχουν να λένε για το Super Metroid του SNES… Εγώ από την άλλη, δεν πρόκειται να ξεχάσω ποτέ το σοκ όταν έπαιξα το Metroid 2 στο μικρό και ταπεινό Game Boy.
Η έλλειψη προσανατολισμού, η αίσθηση της απόλυτης μοναξιάς, τα απομεινάρια των αρχαίων, χαμένων πολιτισμών και η έλλειψη χρωμάτων σε συνδυασμό με την απόλυτη μαυρίλα των backgrounds , έδιναν στο Metroid 2 κάτι που δεν το έχει κανένα άλλο παιχνίδι της σειράς: Μια τρομακτική κλειστοφοβική αίσθηση που σε έκανε να ανατριχιάζεις!
Πέρασα ώρες σαν παιδί, κοιτώντας το φανταστικό εξώφυλλο του παιχνιδιού, κάνοντας υποθέσεις με τον αδελφό μου για το τι ήταν τα διάφορα ξεχασμένα ερείπια ή για το ποια ήταν η υπόθεση του παιχνιδιού (στην αρχή πιστεύαμε ότι η Samus ήταν κάποιο ρομπότ)… Είναι ο τίτλος που με έκανε να λατρέψω τα Metroid!
DARKSEED
Platform: PC
Το Darkseed είναι ένα από τα παιχνίδια που μου πήραν το μυαλό όχι παίζοντας το αλλά… διαβάζοντας το! Και πιθανότατα, οι περισσότεροι αυτή τη στιγμή, θα σκέπτεστε ότι πρέπει να το έχω παρακάνει με τον μηλίτη…
Ήταν το 1993 ή 1994 όταν πηρά ένα τεύχος του Pixel το οποίο είχε ένα μικρό ένθετο περιοδικό το οποίο είχε όλο το walkthrough του Darkseed από τον Ανδρέα-Παρασκευά Τσουρινάκη. Ξεκινώντας να ξεφυλλίζω το ένθετο, εντυπωσιάστηκα από τις εικόνες του παιχνιδιού με αποτέλεσμα να αρχίσω να διαβάζω τον οδηγό για να δω τι ακριβώς αφορά… Αυτό ήταν!
Ο υπέροχος, σχεδόν μυθιστορηματικός, τρόπος που είχε γράψει ο Τσουρινάκης τον οδηγό, με έκανε να τον διαβάσω ολόκληρο σε ένα απόγευμα! Το Lovecraftικό θέμα του παιχνιδιού, τα εφιαλτικά σχέδια του H.R. Giger και η εκπληκτική υπόθεση, είχαν ως αποτέλεσμα να ασχοληθώ με το PC gaming (για να παίξω το Darkseed φυσικά) και να αρχίσω να δίνω τεράστια βαρύτητα στο κομμάτι της υπόθεσης των videogames.
FATAL FURY SPECIAL
Platform: NEOGEO AES
Μέσα του 1994… Και ήταν η εποχή που ο χώρος του gaming ζούσε την φρενίτιδα των fighting games, με το Street Fighter 2 να κρατάει τα σκήπτρα του είδους. Και το γεγονός ότι είχα το Street Fighter 2′ μαζί με δύο six-button χειριστήρια για το Mega Drive με έκαναν έναν από τους ευτυχέστερους πιτσιρικάδες του πλανήτη!
Και βλέπω για πρώτη φορά στη ζωή μου το NEOGEO AES… Πόση ώρα έμεινα με το στόμα ανοιχτό; Λεπτά; Ώρες; Μέρες; Ειλικρινά δεν ξέρω… Η κονσόλα ήταν πανέμορφη, το μέγεθος των cartridges ήταν ασύλληπτο και το Fatal Futy Special που έβλεπα στην τηλεόραση μπροστά μου, έκανε το επί σειρά ετών αγαπημένο μου Street Fighter 2, να χάσει το “θρόνο” του!
Τα spites ήταν τεράστια, τα backgrounds πανέμορφα, οι χαρακτήρες ήταν πραγματικά μοναδικοί και με απίστευτες κινήσεις… Ακόμα και το intro του παιχνιδιού, μου φαινόταν σαν έργο τέχνης! Κάπως έτσι γνώρισα το όνομα NEOGEO και γεννήθηκε ένας παράφορος έρωτας, που κρατάει μέχρι σήμερα!
BATTLE ARENA TOSHINDEN
Platform: Playstation
Αρχές του 1995… Και στο Teleclub Βόλου είχαν φέρει ένα Ιαπωνικό SEGA Saturn στο κατάστημα, με ένα απίστευτο χρυσό χρώμα, και φυσικά είχαμε “χαζέψει” από αυτά που βλέπαμε! Ειδικά με το Virtual Fighter, o κόσμος μαζευόταν πλήθος στην βιτρίνα του καταστήματος και όλοι παραμιλούσαν! Στα παιδικά μου μάτια, η SEGA φαινόταν να έχει κερδίσει το παιχνίδι!
Έτυχε να είμαι στο κατάστημα όταν ήρθε, λίγες εβδομάδες μετά, ένα “νέο” μηχάνημα από τη SONY… Ένα “Playstation”… Είχαμε διαβάσει για το νέο αυτό σύστημα στα gaming περιοδικά (το “internet” τότε το έβλεπες μόνο σε ταινίες φαντασίας), αλλά ήμουν απόλυτα βέβαιος ότι θα ήταν ακόμα ένα “3DO” και δεν θα “έπιανε μία” μπροστά στο Saturn…
Με που το βγάλαμε από το κουτί, αρχίσαμε τα σχόλια. Όλα μας φαινόταν “στραβά”. Το “τσιμεντί” χρώμα σε σύγκριση με το χρυσό του Saturn, το όνομα, τα χειριστήρια, το γεγονός ότι στοίχιζε 400.000 δραχμές (το Saturn έκανε “μόνο” 350.000 δραχμές). “Θα πάει άπατο” σκεφτόμουν..
Και ξεκινάει το Demo από το Battle Arena Toshiden, το πρώτο παιχνίδι που είδα στο Playstation… Και μας έπεσαν τα σαγόνια. Ήταν απλά ασύλληπτο! Οι λεπτομέρειες των χαρακτήρων και των backgrounds, η ταχύτητα του gameplay, τα πάντα έκαναν το Virtual Fighter να μοιάζει… αδιάφορο! Το Battle Arena Toshiden ήταν το παιχνίδι που με έκανε να καταλάβω ότι το brand “Playstation” είχε έρθει για να μείνει!
GRANDIA 2
Platform: PC
Σε μια εποχή που τα turn-based JRPGs είχαν αρχίσει να δείχνουν μια κόπωση, ειδικά με το σύστημα των random μαχών κάθε δυόμιση δευτερόλεπτα, το Grandia 2 ήρθε για να φέρει νέο αέρα στο είδος! Δεν ήταν μόνο ότι μπορούσες πλέον να δεις τους εχθρούς, πηγαίνοντας από το σημείο Α στο σημείο Β ανενόχλητος ή το εξαιρετικό turn based σύστημα μάχης του παιχνιδιού…
Αυτό που με μάγεψε στο Grandia 2 ήταν η ιστορία του, οι χαρακτήρες του και ο παραμυθένιος κόσμο του… Σχεδόν 20 χρονιά μετά, ακόμα φέρνω στο μυαλό μου το υπέροχο χωριό Miruru στο οποίο οι σκεπές των σπιτιών ήταν φτιαγμένες από κοχύλια…
Ειλικρινά δεν θυμάμαι πόσες ώρες περιπλανιόμουν άσκοπα, μόνο και μόνο για να απολαμβάνω την ηρεμία και την γαλήνη που ένιωθα στο Miruru, σε μία εποχή γεμάτη άγχος που έπρεπε να πάρω μερικές πολύ σοβαρές προσωπικές αποφάσεις… Και δεν είναι άλλωστε τυχαίο που το Grandia 2 είναι το μοναδικό JRPG αυτής της λίστας!
METAL GEAR SOLID 2
Platform: PC
Είμαι σίγουρος ότι θα αρχίσω να λαμβάνω hate mail για αυτή την επιλογή μου…
Πρέπει να παραδεχτώ ότι, oσο και να μου άρεσε του πρώτο παιχνίδι της σειράς, ήταν το Sons of Liberty που με έκανε να λατρέψω τα Metal Gear!
Πάνω απ’όλα ήταν η απίστευτα περίπλοκη υπόθεση, με τις ασύλληπτες συνωμοσίες και ανατροπές, που με έκανε να μην μπορώ να αφήσω το παιχνίδι από τα χέρια μου! Αλλά δεν ήταν μόνο αυτό…
Λάτρεψα ακόμα και τον Raiden (καιρός να αλλάζω χώρα). Η ιστορία του χαρακτήρα, έτσι όπως παρουσιάζεται στο παιχνίδι, με είχε συγκλονίσει αφού αποκαλύπτεται ότι σε όλη του σχεδόν τη ζωή τον χρησιμοποιούσαν ως όπλο και “πειραματόζωο”.
Το σημαντικότερο όμως, είναι το γεγονός ότι η ιστορία που δεν είχε να κάνει άμεσα με τον Solid Snake, έκανε το Metal Gear Solid 2 να είναι κάτι πέρα από τις περιπέτειες ενός ήρωα: Δημιουργούσε ένα ολόκληρο, μοναδικό “σύμπαν”.
DEMON’S SOULS
Platform: PS3
Το αριστούργημα της FromSoftware ήρθε σε μια περίοδο της ζωής μου, που είχα απομυθοποιήσει τα video games… Έπαιζα, αλλά δεν “ζούσα” το παιχνίδι, δεν “βυθιζόμουν” πραγματικά στον κόσμο του κάθε τίτλου… “Έβλεπα” το όλο πράγμα πολύ μηχανικά.
Και ήρθε το Demon’s Souls και με ξαναέκανε, μετά από πολύ καιρό, να βρω την μαγεία που ένοιωθα σαν παιδί! Έπαιζα και έπιανα τον εαυτό μου να κοιτάζει τα μακρινά backgrounds και να ονειροπολεί για το τι θα μπορούσε να υπάρχει σε εκείνες τις περιοχές. όταν ήξερα ότι ήταν αδύνατον να πάω.
Όλες οι ιστορίες που είχα ακούσει από φίλους, για NPCs quests που “ξεκινούν” χωρίς να το καταλάβεις ή που αλλάζαν δραματικά τον κόσμο του παιχνιδιού, με έκαναν να αντιμετωπίζω τους χαρακτήρες που συναντούσα με “σεβασμό”, και όχι απλά σαν ένα “γραμμόφωνο”.
Βίωνα τον κόσμο του Demon’s Souls σαν κάτι απτό! Φοβούμουν να πάρω αψήφιστα αποφάσεις και, ταυτόχρονα, ήθελα να ανακαλύψω αυτό το μυστηριώδες σύμπαν του παιχνιδιού.
Το σημαντικότερο όμως είναι ότι μέσα από τη διαδικασία να βρω και να αγοράσω το Demon’s Souls, απέκτησα και ένα πολύ κάλο φίλο…
13/07/2021