- ΕΙΔΟΣ : Adventure
- REVIEWED ON : Switch
Διαθέσιμο για: PS4, XBOX One, Switch, PC
*Όλες οι εικόνες είναι από την έκδοση του Switch
Πως θα μπορούσε κάποιος οπαδός του Lovecraft να μην ενθουσιαστεί στην ιδέα πίσω από το Call of Cthulhu της Cyanide; Δεν είναι μόνο ο τίτλος του παιχνιδιού, που παραπέμπει σε μια από τις πιο εμβληματικές ιστορίες του αμερικάνου συγγραφέα.
Αυτό που πραγματικά δημιουργεί τρομερές προσδοκίες, είναι η απόφαση των developers να στηρίξουν τους μηχανισμούς του παιχνιδιού στο “Mansions Of Madness” της Fantasy Flight, ένα από τα πλέον γνωστά pen & paper RPGs που βασίζονται πάνω στο Mythos.
Σύντομα όμως, ανακλύπτει κανείς οτι πέρα από πραγματικά καλή ιστορία και κάποια ενδιαφέροντα στοιχεία στο gameplay, το Call Of Cthulhu θα προσφέρει μια “προβληματική” εμπειρία, σε όσους ανταποκριθούν στο “Κάλεσμα” των Μεγάλων Παλαιών.
The Call of the Mythos
Αυτό που είναι αναμφισβήτητα το καλύτερο σημείο του Call Of Cthulhu και το κάνει να ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα παιχνίδια που στηρίζονται στη Lovecraftική μυθοπλασία, είναι η υπόθεση του παιχνιδιού.
Εκ πρώτης όψεως, τα βασικά στοιχεία θα φανούν τετριμμένα: Η χρονική περίοδος του 1920, η noir ατμόσφαιρα, ο κεντρικός χαρακτήρας-ντετέκτιβ που βασανίζεται από τους προσωπικούς του δαίμονες, εφιαλτικά πλάσματα, απαγορευμένα βιβλία και φυσικά, μια παραθαλάσσια πόλη με πολλά τρομακτικά μυστικά.
Τα παραπάνω έχουν μετατραπεί σε “κλισέ” για πολλές ιστορίες, άλλα και videogames στηριγμένα πάνω στο Cthulhu Mythos. Φτάνοντας όμως στις ακτές του Darkwater για να εξιχνίασε το τι ακριβώς προκάλεσε μια οικογενειακή τραγωδία, θα ανακαλύψετε ότι οι developers έχουν κάνει μια εξαιρετική δουλειά πάνω στην υπόθεση του παιχνιδιού.
Έχει δημιουργηθεί μια πραγματικά πολύ καλή ιστορία, που καταφέρνει να σε αιχμαλωτίσει, παραμένοντας “πιστή” στην όλη μυθοπλασία, αντλώντας παράλληλα εμπνεύσεις από πολύ διαφορετικές δουλειές του Lovecraft.
Οι γνώστες του έργου του συγγραφέα, θα αναγνωρίσετε εύκολα τις επιρροές από τα “Pickman’s Μodel”, “The Μusic of Erich Zann”, “Herbert West–Reanimator” και φυσικά το “The Shadow over Innsmouth”. Το σημαντικότερο όμως είναι ότι όλα τα παραπάνω αποτελούν πηγές έμπνευσης οι οποίες έχουν ενσωματωθεί φιλτραρισμένες στην ιστορία, χωρίς να είναι απλά ένα κολάζ στοιχείων του αρχικού υλικού στο πλαίσιο του fan-service.
Investigating in Dark Waters
Το Call Of Cthulhu από πολλές απόψεις αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα της “νέας” γενιάς Adventure games, που βασίζονται κυρίως στο story telling, στο character interaction και στις επιλογές σας στο πως θα αποκριθείτε στις συζητήσεις σας με τους NPCs ή σε κάποια key moments του παιχνιδιού.
Κατά συνέπεια, οι γρίφοι οι οποίοι απαιτούν κάτι παραπάνω από το να βρείτε απλώς το κατάλληλο αντικείμενο, είναι κυριολεκτικά ελάχιστοι, κάτι που λείπει αισθητά από το παιχνίδι, αφού τα λίγα puzzles που θα συναντήσετε δένουν τόσο καλά με την ιστορία και τον ρόλο σας σαν detective, που έπιασα τον εαυτό μου να τα αναζητά…
Αυτό που κάνει το Call Of Cthulhu να ξεχωρίζει, είναι ότι αν και επί της ουσίας είναι ένα adventure game, έχει μπολιαστεί με κάποια, έστω υποτυπώδη, στοιχεία RPG, παρέχοντας μια σειρά από skills, όπου θα κληθείτε να επιλέξετε ποια θα αναπτύξετε με κάθε level up του χαρακτήρα σας.
Το σε ποια skills θα “επενδύσετε” επηρεάζει καταστάσεις, όπως για παράδειγμα τα αντικείμενα που θα είστε σε θέση να ανακαλύψετε ή τις επιλογές σας στις συζητήσεις με τους διάφορους χαρακτήρες, προσφέροντας σε ορισμένες περιπτώσεις, εναλλακτικές λύσεις σε πιθανά εμπόδια που θα συναντήσετε.
Set in Stone
Ενώ τα παραπάνω θεωρητικά φέρνουν ένα στοιχείο replayability και θα ήταν αρκετά για να τραβήξουν κάποιον οπαδό του Mythos να παίξει το παιχνίδι ξανά και ξανά, η πραγματικότητα είναι αρκετά διαφορετική.
Σε μεγάλο βαθμό, έχει να κάνει με το γεγονός ότι το παιχνίδι μέχρι το τέλος, “φροντίζει” να αποκαλύψει τα πάντα σχετικά με την υπόθεση, δίχως να αφήνει κάποια loose ends τα οποία θα μπορούσαν να επηρεαστούν από τις αποφάσεις σας ή από τα skills που έχετε αναπτύξει.
Ακόμα και η ύπαρξη των πολλαπλών endings που έχει το παιχνίδι στην πράξη αυτόακυρωνεται αφού, δεν επηρεάζουν οι επιλογές σας το πιο θα δείτε και, στη δική μου τουλάχιστον περίπτωση, βρέθηκα στο τέλος του παιχνιδιού να έχω πρόσβαση σε 3 από τα 4 διαθέσιμα.
Δεδομένου ότι το παιχνίδι έχει σχετικά μικρή διάρκεια (περίπου 9 ώρες), είναι πραγματικά κρίμα από την στιγμή που υπάρχουν όλοι οι απαραίτητοι μηχανισμοί, να μην τους έχουν εκμεταλλευτεί ουσιαστικά. Αν υπήρχαν κάποια Story branches τα οποία βάση των επίλογων σου, θα σε οδηγούσαν σε διαφορετικό ending, θα υπήρχε και ένας ουσιαστικός λόγος για να ξαναπαίξει κάποιος το παιχνίδι.
Αντιθέτως, αντί να δοθεί μεγαλύτερη βάση σε αυτές τις επιλογές που προφέρει στον παίκτη, επενδύοντας στο δυνατό στοιχείο του παιχνιδιού που είναι το storytelling, συναντά κανείς 2-3 stealth sections που είναι απλά αδιάφορα, μαζί ένα κάκιστο action κομμάτι το οποίο σε κάνει να απορείς για το πως βρέθηκε στο παιχνίδι.
Where madness reigns
Εξίσου προβληματικός είναι και ο τεχνικός τομέα όπου τόσο στα γραφικά όσο καις τον ήχο, το παιχνίδι καταφέρνει να απογοητεύσει, αν και για τελείως διαφορετικούς λόγους.
Επιλέγοντας την έκδοση του Switch, ήταν δεδομένο το downgrade στο κομμάτι των γραφικών. Και πράγματι είναι αισθητό το πόσο dialed down είναι όλα τα settings, με προεξέχων αυτό των textures και της ανάλυσης, κάτι που γίνετε ακόμα πιο αντιληπτό μετά από κάθε pre-rendered cinematic, τα οποία είναι σε υψηλότερη ανάλυση.
“Οι γνώστες του έργου του συγγραφέα, θα αναγνωρίσετε επιρροές από τα Pickman’s Μodel, The Μusic of Erich Zann, Herbert West–Reanimator και The Shadow over Innsmouth”
Παρόλα αυτά, το art-style είναι εξαιρετικό και δημιουργεί μια εφιαλτική, gritty ατμόσφαιρα, η οποία ταιριάζει ιδιαίτερα με το όλο setting και για να είμαι ειλικρινής, με κέρδισε… Μεχρι που ξεκίνησε το μαρτύριο του stuttering…
Το Call Of Cthulhu “υποφέρει” από ένα συνεχόμενο stutter, το οποίο δεν σχετίζεται με frame drops, με το φαινόμενο δίνει το παρόν σε όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού. Είναι πολύ πιο έντονο παίζοντας docked (αν και μια γρήγορη “έρευνα” μου αποκάλυψε ότι ήταν θέμα που υπήρχε και στην έκδοση για PC) και μπορεί να κάνει την όλη εμπειρία κουραστική, αφού χωρίς να επηρεάζει με κάποιο τρόπο το gameplay, καταφέρνει να σε εκνευρίσει.
Do I sound Mad?
Δυστυχώς, ούτε το κομμάτι του ήχου δείχνει να είναι απαλλαγμένο από προβλήματα… Όπως πολλά παιχνίδια που κάνουν την μετάβαση στο Switch, έτσι και στο Call Of Cthulhu ο ήχος είναι αισθητά συμπιεσμένος, ενώ υπάρχουν στιγμές που υπάρχουν έντονες αυξομειώσεις στην ένταση του ήχου κατά τη διάρκεια των διαλόγων.
Το μεγάλο πρόβλημα όμως στο κομμάτι του ήχου, είναι πολύ πιο κεντρικό: Είναι το μέτριο έως κακό voice acting, όπου στους περισσότερους NPCs έχει μια τόσο cheesy, B-movie αισθητική που φέρνει στο μυαλό άλλες εποχές του gaming.
Και ενώ το voice acting του κεντρικού χαρακτήρα είναι σαφώς καλύτερο, πάλι δεν καταφέρνει να σε πείσει αφού τις περισσότερες φορές είναι εντελώς “άνευρο”. Μάλιστα οι όποιες στιγμές στην ερμηνία δείχνουν να έχουν παραπάνω πάθος, καταλήγουν “άδοξα”.
Τη μια στιγμή θα ζητάτε επιτακτικά απαντήσεις από κάποιον χαρακτήρα με, τρομαγμένη, τρεμάμενη φωνή, αμφισβητώντας αν είστε λογικός ή όχι, με την επόμενη ερώτηση σας να είναι εντελώς απαθείς και ήρεμη, λες και δεν έχει συμβεί τίποτα…
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
Από πολλές απόψεις είναι κρίμα αυτό που έχει συμβεί με το Call Of Cthulhu. Έχει μια εξαιρετική ιστορία, ένα πολύ κάλο setting που σε αιχμαλωτίζουν και μερικούς πολύ έξυπνους μηχανισμούς, που ενώ θέτουν τις προϋποθέσεις για ένα adventure game με υψηλό replayability, δυστυχώς όμως, μένουν ανεκμετάλλευτοι.
Αυτό δεν σημαίνει ότι οι οπαδοί του horror και ειδικά του Lovecraft δεν θα απολαύσουν το Call Of Cthulhu, άλλα τα αχρείαστα stealth και action κομμάτια του παιχνιδιού, τα τεχνικά προβλήματα στον οπτικό τομέα και το αδιάφορο έως κακό voice acting, δύσκολα θα έκαναν κάποιον να επιστέψει στο Darkwater.
